The Last Piece (Flower Boys Series #1)✔

Piece 34

End this chase

Hindi pa din ako nakakabawi sa bigla niyang pagsulpot sa unit ko ng unti unti itong lumapit sa'kin. Sobra ko siyang namiss, I want to just hug him and tell him how much I missed him.

The intensity in his eyes is a very evident. He's looking at me as if I'm a puzzle he needs to solve. Alam kong may gusto siyang sabihin pero tahimik lang siyang tumingin sa'kin.

"A-Anong ginagawa mo dito?" Pinagsisihan ko ang sinabi ko ng makitang nasaktan siya dito.

"I just want to see you," He said as his jaw clenched.

"It's been a while, y-you're busy?" Napaiwas siya ng tingin ng banggitin ang huling salita.

"A bit. Bakit lumabas ka na? Ayos ka na ba?" Itinago ko ang pagaalala sa boses ko hanggang kaya ko. Just like what her mother told me, I should stop giving him false hopes.

"Yeah. Pwedeng pumasok?" Nag aalangan nitong tanong.

Bahagya akong tumango at binuksan ang pinto ko. I don't know how to handdle him, naaasar ako na kung umasta siya ay parang walang nangyari sa kanya, tila hindi siya halos bawiin sa'kin ng Panginoon.

I hate him for making me nervous. Pero bakit siya andito? The way he state at me, hindi ko alam kung anong iniisip niya, is he blaming me for what happened? Galit ba siya dahil hindi ko siya dinadalaw? That, I don't know.

"I was gone for two weeks, how are you? Hindi mo na ba nakakalimutan isarado ang pinto mo?" Damn it. Ayoko ng ganito. Masyado siyang mabait, he's too good for me, bakit hindi nalang siya magalit para matapos na?

"Why do you have to be this good?" Nalilito siyang tumingin sa'kin.

"What do you mean?"

"Ako ang dahilan ng aksidente mo, I-I almost kill you, I-I almost lost you, pero bakit kung umasta ka parang walang nangyari?" Garalgal na ang boses ko, I almost break down.

"Shh," Mabilis niya akong dinaluhan at inilapit sa kanyang bisig. I miss his warmth, I miss his hugs.

"I-I.. Hindi ka na dapat pumunta dito, s-stop it Azer, layuan mo na ako." Hindi siya nagpatinag ng bahagya ko siyang itinulak, kahit nanghihina ay sinubukan ko pa din itong ilayo sa'kin.

"N-No, anything but not that, baby." Lalo akong naiyak sa ginawa niyang tawag sa'kin. I miss that, damn it. I miss him.

"You don't deserve me, Ni hindi ko nagawang pumunta sa ospital para dalawin ka," There, I said it. Be mad Azer.

"Shh, I understand, y-you're busy." Fuck it. Ramdam ko ang sakit sa salitang binitawan niya.

It's not that, I can leave anything for him, kaya kong talikuran ang lahat kung wala lang kami sa ganitong sitwasyon. I don't want him to think na ipinagpalit ko siya sa ibang bagay but it's better that way,

"Damn it, Azer bakit ang manhid mo? Be mad at me, Azer. Magalit ka!" Halos histerikal na ako, I want him to be mad at me, para maging madali ang lahat.

"You don't know how much I tried, but I end up falling for you hard whenever I try." I can see how hurt he is. How can I hurt the man I loved?

"J-Just give it up, this can't work." Nanghihina kong bulong sa kanya.

"You can't stop me, I'm not yet done proving myself, damn. I wasted two weeks, sleeping in that room." Napapikit ako ng mariin ng marinig ang ilang malulutong na mura na lumabas sa bibig nito.