The Last Piece (Flower Boys Series #1)✔

Piece 12

Hi @The_underscorelady this chapter is dedicated to you. Hindi ko lang madedicate kasi naka phone ako but still, this one's for you thank you so much for supporting my stories! mention a user

Feelings

Padabog kong sinara ang pinto ng sasakyan niya. Ni hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako. This guy! He's getting on my nerves.

"Wait, Amy wag naman ganito. Bakit ba nagagalit ka? What did I do?" Naguguluhang tanong nito. Kanina lang ay pangisi ngisi siya ngayon ay mukha itong problemado.

"My time's running, I'm afraid I won't be able to replace him in your heart" Malalim na paghinga ang ginawa nito.

Mali ka, dahil nagawa mo. Pero hindi ko to aaminin sa kanya. Hindi pa man ako sigurado kung sino sa kanila ang mas matimbang sakin ay wala akong planong pumili. I'd rather hurt myself that to hurt anyone.

"Kung wala ka ng sasabihin ay papasok na ako." Malamig kong sabi dito bago akmang tatalikod na ng hilahin niya ako.

Diretso ko lamang siyang tinignan sa mata, pinipilit na huwag maunang umiwas ng tingin. Mukha siyang balisa hindi malaman kung may sasabihin ba ito o ano pero sa huli isang bunting hininga lang ang pinakawalan nito

"All right, pumasok ka na at mag gagabi na" Pagsuko nito at tumalikod na.

Dali dali akong pumasok ng gate sa hindi malamang dahilan. Ng makapasok ako ay saka lamang niya pinaandar ang sasakyan.

"Is that guy courting you?" Isang baritonong boses ang bumungad sakin sa pinto.

Sandali ko lamang siyang tinignan at dirediretsong umakyat papunta sa kwarto ko ngunit hindi niya ako hinayaan dahil nagsalita itong muli

"Young lady, I am still you're father! Can you just atleast respect me?" Kita ang pagod sa mga mata nito at halatang nagpipigil ng galit.

"You're what? I remember growing up without a father though" Baling ko dito at inilagay ang kamay sa baba na tila nagiisip

"Amethyst, please, hayaan mo kong bumawi" ngayon ay halos magpakumbaw na ito.

Masakit para sa akin na makitang nagmamakaawa ang ama ko, pero tuwing maiisip ko ang nagawa niya, nagkakaroon ako ng lakas na magmatigas.

How can a parent afford to leave their own child?

Sinong matinong magulang ang sisikmuraing makitang umiiyak ang anak nila begging for them not to leave, in exchange of their happiness?

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. I remember being daddy's girl before, siya yung kakampi ko. She's my hero, my savior. That's why it's so hard for me to forgive and forget.

Dahil sa nangyari ay lumaki ako ng may takot. Lumaki ako na nagtatanong sa sarili mo kung kaiwan iwan ba ako?

Am I being their daughter isn't enough for them to be together?

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako kagabi ng may sama ng loob. Ni hindi ko nagawang magdinner kaya kumukulo ang tiyan ko ngayon.

Mabuti nalang pag baba ko ay nakaalis na sila kaya hindi na ako mahihirapan pang pakisamahan sila ngayong umaga. This is our daily routine. We'll eat together pag nasa bahay sila pero walang nagtatangkang magsalita kung meron man ay tatanungin lang nila ako kung kamusta ang araw ko at pagkatapos ay parang wala ng nangyari.

"Earth to Amy" Napapitlag ako ng biglang magsalita sa haapan ko si Clau. This is so not me. This past few days napapansin ko I'm spacing out.