Secretly In A Relationship With A Ghost

Chapter Three

Chapter Three

"Hae, what happened?"

Humihingal akong pumunta sa pwesto ni Dane.

"Ghost! May multo sa washroom!" Dane rolled her eyes

"Pwede ba. Anong ghost ka dyan? Ghosts are not true."

"But I saw one!" I insisted.

I'm pretty sure, I am not hallucinating or what. What I saw with my naked eyes was true!

"Siguro epekto lang 'yan ng panonood mo ng mga hororr movies. Tara na nga."

Nagpahila na lang ako kay Dane ng ayain na niya ako pauwi. 'Di 'ata ako makakatulog mamayang gabi!

"Louis, magbihis ka at magpahinga sandali. We are going to the hospital." Pambungad sa akin ni daddy pag-uwi ko.

"Why?"

"Naospital ang mama ng tita rowena mo."

"Ay. Bakit daw po?" I curiously asked.

"Inatake sa puso. Fix yourself now."

"Dad, puwede bang hindi na ako sumama?"

I don't want to stay in a hospital. Gosh! Baka may multo na naman akong maka-encounter.

"No. Baka kung saan ka pa mag-punta. You'll come with me."

I mentally rolled my eyes. Paranoid much talaga 'tong si dad.

I quickly changed my clothes and after that, we went to the hospital.

"Kumusta ang mama?" Tanong ni dad kay Tita.

"Medyo ok na raw sabi ng doctor but she needs to take a rest for a week here in the hospital."

"Glad to hear that."

"Oh, bakit sinama mo pa si Hae? Mabo-bored lang yan dito."

Tumingin sa akin si dad.
"She's fine. Baka kung saan pa mag-punta ang batang iyan."

I sighed. He's being paranoid again.

We stayed in the private room of tita's mom at sobrang nakakabagot. Dad and tita were busy watching while me? Tahimik na naka-upo lang. Bakit kase nakalimutan ko yung phone ko!

"Dad, bibili lang ako sa labas." Paalam ko.

"Sure. Mag-ingat ka ha." I nodded.

Tahimik akong nag-lakad sa pasilyo ng ospital. Ano ba 'yan! It's so quiet. Naaalala ko na naman tuloy yung multo sa library! Hindi na ako babalik doon, swear.

"How's my son, doc? Magigising pa ba siya?"

"Honestly speaking, I am not sure kung gigising pa siya because of his head injury. Sobrang lakas ng naging impact ng pagkaka-untog niya so, kung magigising man siya, it will take long time. But Im not certain to that."

The woman started crying. Hindi ko alam kung bakit naisipan kong pakinggan ang usapan ng ginang sa doctor. Parang may magnet na humihila sa akin para makinig, weird.

Pagka-alis ng doctor ay dinaluhan ng isang lalaki ang ginang na sa tantya ko ay asawa nito.

"Anong sabi ng doctor?"

"The doctor doesn't know kung magigising pa ang anak natin." The woman kept on crying.

"Bakit ganito, Lorenzo? Our son, thymus is very young to have a fate like this."

Parang nagpantig ang tenga ko sa narinig. Thymus? familiar ang pangalang iyon, ah.

Umalis ang mag-asawa kaya nagkaroon ako ng chance pasukin ang silid ng anak ng mga Ito. Good thing, walang nagbabantay. I want to make sure. My curiosity is killing me.

Nilapitan ko ang lalaking mahimbing na natutulog. Though maraming aparato ang nakakabit dito ay guwapo pa rin ito. Wow naman, parang ngayon lang ako ulit nakakita ng "guwapo" sa paningin ko ah. Last time kase na naguwapuhan ako sa isang lalaki ay grade six pa ako. Masyado akong focus sa studies kaya I'm not minding the guwapo's in our school.

Nilapit ko pa ang mukha ko sa lalaki and Geez! Even his face is familiar pala! saan ko kase nga ba nakita ang ganitong mukha? Then A realization hit my mind. Oo nga pala!

"Thymus Deveraturda?!"