Chapter Sixteen
Pasakay na kami ng kotse ni Dane para pumunta ng hospital nang nag-ring ang cell phone niya. Lumayo siya sandali para kausapin 'yon.
"Ah, beshy. Hindi tayo matutuloy sa hospital." Alanganing pahayag nito.
"Why?"
"Nakalimutan kong may family dinner pala kami later. Umuwi na kasi si kuya Ivan from states. But, you can come with me if you want."
Umiling agad ako sa alok niya. Nakakahiya kaya. Kahit pa sabihing hindi na ako iba sa kanila.
"Nope. I'll go home." Sabi ko.
"You sure? Sorry talaga beshy. Next time na lang tayo pupunta."
"Ano ka ba? Yung tono mo parang ako pa 'yung nadissapoint ah?" I laughed.
"Parang ganun na nga."
Tinampal ko siya sa noo dahil sa sinabi niya. Sira-ulo talaga.
"Heh. Ayoko ngang pumunta don diba? Ikaw lang 'tong mapilit."
Dane face turned serious. "Ano ka ba, Hae Louis. Wag mo ng ideny!"
Kumunot ang noo ko. Anong connect non sa pinag-uusapan namin?
"What do you mean?"
She sighed and held my hand.
"Hae Louis Alberona. You are into him. Sigurado ako. Kasi noon, nung sinabi mong wala na siya sa inyo, may nakita akong lungkot sa mga mata mo. You don't need to deny it from me. Kasi hindi ka masasaktan kung wala ka namang nararamdaman."
Paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang sinabi ni dane. Do I really like thymus? Kapag ba nasasaktan ka kase hindi mo nakikita 'yung taong gusto mong makita ibig sabihin gusto mo talaga siya? Wow. I'm confuse.
"Ihja, bakit hindi mo ginagalaw iyang pagkain mo? Don't you like the food?" Tita worriedly asked.
Doon ko lang napagtanto na nasa hapag-kainan pala ako at 'di ko pa nagagalaw ang pagkain ko.
"May problema ba?" Tanong niya ulit.
"W-wala po. Tita."
Daddy sighed kaya napatingin ako sa kanya.
"Anak, ito ang unang beses na nakita kitang ganyan. Yung totoo, may problema ka ba?" His voice was laced with concern.
Hay. Kung alam mo lang dad. Ito rin ang unang beses na naramdaman ko 'to.
"Wala po talaga. Im just....tired." I lied.
"Siguro masyado na akong nagiging mahigpit sayo. Siguro masyado na kitang naprepressure sa pag-aaral. I'm sorry, Hae Louis. I just want the best for you."
Nagulat ako sa sinabi ni dad. Maybe he got my words wrong. Iba ang pagkakaintindi niya. Hala.
"Narealized ko na I shouldn't be doubting you. Because I know for the past thirteen years of your life with me, you've been very obedient and patient girl. Kaya don't worry, anak. I'm letting you to do the things you want but of course I'll still guide you."
Napanganga na talaga ako sa speech ni dad. My God! Kung dati pala umaarte na ako ng ganto edi sana dati pa free na ako? Joke.
"Dad. Hindi naman ako naprepressure. Ayos lang sa akin 'yon. Gustong-gusto ko kayang mag-aral. But then, thank you for finally realizing that I will not do anything stupid. I love you. And of course, I love you din tita." I said and hugged them.
Though dad finally gave my freedom, pakiramdam ko hindi pa rin ako masaya. Pakiramdam ko may kulang pa rin. Bakit ganito? Dati kung ano ang mayroon ako, ayos na sa akin. Kuntento na ako. Pero ngayon? Mayroon pa akong gustong makuha na hindi ko alam kung makukuha ko ba. Damn. Maybe Dane was right. Im into him.
BINABASA MO ANG
Secretly In A Relationship With A Ghost
FantasyI met a ghost. A blackmailer ghost. Sa lahat ng multo ay siya lang ang may lakas ng loob na pagbantaang gawing impyerno ang buhay ko. Eh syempre, natakot ako so, sinunod ko ang mga utos niya. Pero kasabay ng pagsunod ko ay ang pagkahulog ng puso ko...
