Liefde in een wereld zonder

Veroordeeld

Ik word wakker van een gekrijs en geschreeuw. Half slaperig klim ik uit bed en kleed me om. Ik loop te trap af. De troonzaal in. Waar het geluid vandaan komt. "Genade, alstublieft heb genaden. Het was niet de bedoeling. Ik kon er niet tegen in!" Een vrouw word de troonzaal uitgevoerd door twee wachters. "Alstu.." De deur word dicht geslagen en het is doods stil. Cemal zit op de troon. Stefan staat naast hem. Voorzichtig loop ik naar hem toe. "Wat was er met die vrouw?" Vraag ik zacht aan Stefan. Hij had me niet horen aankomen en schrikt zich de pleures. Hij kijkt me aan en aarzelt even. "Ze..eh" Ik kijk hem vragend aan. Hij zucht. "Zij was verlieft en ze is betrapt." Ik begrijp het niet helemaal. "Hoe?" "Hoe bedoel je hoe?" Vraagt Stefan. "Nou hoe zijn jullie er achter gekomen?" Vraag ik. "Nou ze was zwanger." Ik knik. "En wat gebeurt er nu met haar?.... En haar vriend?" "Nou haar vriend heeft de brandstapel als straf." Ik kijk hem verafschuwt aan. "En zij?" "Eerst laten we het kind geboren worden anders hebben we straks geen burgers meer." Als het zo door gaat ook niet. Dan is iedereen straks gedood of gevlucht. Denk ik bij me zelf. Ik durf het niet hard op te zeggen. "Daarna krijgt ze de zelfde straf." Ik schrik op uit mijn gedachten. "Sorry wat zei je?" "Dat als het kind geboren is die vrouw ook op de brandstapel word gezet." Er vormt zich een steen in mijn maag. "Je bedoelt beide op de brandstapel?" Stefan kijkt naar de grond die hij opeens heel interessant vind. "En dat kind?" Vraag ik na een ongemakkelijke stilte. Die word naar een speciaal huis gebracht. Waar hij word opgevoed zoals Cemal dat wilt. Ik knik. Mijn maag draait zich om. Ik wil hier geen minuut langer zijn. Ik loop weg. Zonder iets te zeggen. Dan pas ziet Cemal me. "Hé wacht! Nina!" Draai me om en zie Cemal opstaan van de troon. Maar ik draai me om en loop verder. De troonzaal uit, Het kasteel uit, de stad in. Ik loop door de straten. Ik schiet een steegje in. Ik zak huilend op de grond. Waarom? weet ik niet. Maar het gebeurt en ik kan er niks aan doen.

Het begint al donker te worden en ik zit hier nog steeds te huilen. Ik sta op en wil weg lopen. Maar ik word tegen gehouden. "Waar dacht mevrouw naar toe te gaan?" Ik kijk op en zie een man staan hij is een kop groter dan mij. en in elke vezel van me lichaam voel ik dat dit niet goed gaat komen.

Jeej weer een deel online. Voor mij is dit ff ingewikkeld want ik heb heel veel ideeën maar geen flauw idee hoe ik het op papier wil krijgen. School gooit me onder tussen ook nog dood met huiswerk. dus ja. Ik ga proberen meer te uploaden maar ik kan niks beloven. Dat was het... NEE NIET ik heb de 150 Reads ik ben facking blij. Dankje allemaal. Dat was det echt duss.... Doei