Liefde in een wereld zonder

Tijd verstrijkt

Vanaf nu zal ik gebruik maken van POV's omdat het verhaal dan beter te volgen is.

POV Nina:

Maanden zijn voorbij gegaan. Ik hrb me prima gered in het bos. Ik kan alleen nooit lang op de zelfde plek blijven. Als er gevaar dreigt hoor ik iemand in mijn hoofd. Nou ja iemand ik hoor de jongens. Cemal, Luke of Stefan hun stemmen galmen in mijn hoofd. Ren, vrucht, verstop je roepen ze. Ik luister en vaak ontkom ik dan aan de dood. Ik word gezocht, door wie? dat weet ik niet. Maar ik word gezocht ik heb ze horen praten. 

Ik zit plukkend aan een takje naar get vuur voor me te staren. Vlucht! Galmt Cemals stem door mijn hoofd. Ik sta op ik kan niet vluchten zonder dat het opvalt. Ik kijk om me heen. Het enige wat ik kan bedenken is in een boom te klimmen. Ik hoor al stemmen! Snel zet ik me af. Ik klim omhoog zodra ik bij een tak kom trek ik me omhoog en ga zitten. "Hoorde je dat?" Hoor ik iemand vragen. Een jongen een paar jaar jonger als mij. "Nee, maar ze was hier wel." Zegt een ander. "Misschien is ze die kant opgegaan." "Of die kant." Er ontstaat gekibbel. "Weet je wat ga jij die kant op, dan doe ik de anderen." "Pri-ma" Ik hoor voetstappen die langzaam uitsterven. 

POV Cemal:

Ik ijsbeer door de troonzaal. Hoe is het met haar? Waar is ze? Zouden ze haar te pakken hebben genomen? Wat als mijn broer haar te pakken heeft gekregen? Hij is een psychopaat! "CEMAL!" Ik schrik op uit mijn gedachten. "Waar zat je met je hoofd?" Zucht Stefan. "Dat weet je best."Grom ik. "Ja, dat weet ik." Kunnen we haar niet zoeken?" "Dat doen we al maar mijn broer doet dat ook." Zeg ik. Even is het stil. "Wat als we niet optijd zijn?" Vraag ik zacht. De rillingen bekruipen me. Ik kan niet zonder haar. "Ze kan terug komen. Ik heb de wet aangepast. Eindelijk kan ik bij haar zijn en dan kan ik haar niet vinden!" Roep ik. Stefan schrikt van mijn reactie. "Ik zit nu al maanden in angst begrijp dat dan. Ik kan gewoon niet zonder haar." Zeg ik zacht. Ik voel mijn tranen branden. "Alles komt goed Cemal" Zegt hij. Ik wil mijn gedachten verzetten. "Hoe gaat het met het land?" Vraag ik uiteindelijk maar. "Ontzettend goed koning! Het volk is blij, de handel groeit, we krijgen nieuwe bondgenoten en de welvaart komt terug!" Verteld Stefan enthousiast. Ik knik. "Het volk houd van u" Zegt Stefan. Er komt een lach op mijn gezicht. "Dat zou ik dan graag willen zien." Glimlach ik. Hij knikt en we lopen het paleis uit. Maar mijn hoofd is nog altijd bij Nina.

~Sorry voor dit kut deeltje en dat ik een tijdje niet geüpdatet heb. School vraagt nogal wat tijd op dit moment. MAAR ik ga mijn best doen op zo snel mogelijk weer te update. Dat was het wel duss...Doei!