Liefde in een wereld zonder

Nachtmerries

"AAHH!" Met een gil schiet ik omhoog uit mijn bed. Godver nachtmerrie. Er word op mijn deur geklopt. "Binnen" Zeg ik. Cemal komt mijn kamer binnen lopen. "Ik hoorde gegil." Zegt hij geschrokken. "Niks ergs, had een nachtmerrie." Zeg ik terwijl ik in mijn ogen wrijf. "Oké zeg het maar als er iets is." Cemal draait zich om en wil weg lopen. "Wacht!" Roep ik. Hij draait zich om. "Wat is er?" "Kan je bij me blijven?" Cemal krijgt een glimlach op zijn gezicht. "Ik blijf de hele nacht als je wil." Zegt hij aardig. Dat ben ik niet van hem gewend maar erg vind ik het niet. Hij komt op mijn bed zitten. Ik schuif wat op zodat hij naast me kan liggen. Als hij komt liggen leg ik mijn hoofd op zijn borst. Ik luister naar het kloppen van zijn hart. Na een tijdje word ik moe en val ik weer in slaap.

Een flits. Een pijl. Vlak achter me. Ik draai me om een vrouw zakt ik elkaar. Ik ren de hoek om. Ik zie een jongen onthoofd worden mijn ogen worden groot. Ik trek weer een sprintje. Ik ren tegen een Jongen op. Ik kijk hem aan met angst in de ogen. "Nina je moet hier weg!" Roept de jongen. Hij helpt me overeind. "Nina je moet hier NU weg. Het is te gevaarlijk. Ga hier weg zo ver mogelijk  hier vandaan. Ik knik. Ik begin te rennen. Ik kijk om en zie dat de jongen in elkaar zakken. Een zwaard steekt uit zijn borst. Tranen springen in mijn ogen. Ik ren de stad uit het bos in. Ik ren tot ik niet meer kan. Na een tijdje zak ik door mijn benen. Ik begin te huilen tot ik niet meer kan.

Ik schiet overeind. De tranen rollen over mijn wangen. Cemal is ook wakker geworden. "Wat is er?" Vraagt hij bezorgt. "Het, het was vreselijk. zoveel doden, zoveel bloed." Ik kan niet stoppen met huilen. "Rustig het was maar een droom. Alles is goed." "Nee, het was geen droom. Het was mijn verleden. Iedereen werd vermoord en ik vluchtte. Ik werd weg gestuurd en ik ben gewoon gegaan." snik ik. "Rustig" sust Cemal me. "Kalmeer en daarna vertel je me alles." Ik haal diep adem en vertel over mijn droom. Na afloop begin ik weer te huilen. Cemal slaat zijn arme om me heen. Het is stil alleen mijn snikken is te horen.

Drie delen op een dag... Is het erg dat ik er trots op ben? Ach boeien. De komende tijd zal ik trouwens niet uploaden omdat ik druk moet leren voor de CT weken. Sorry daar voor. Dat was het wel duss....Doei