Liefde in een wereld zonder

Nina terug

POV Nina

"Goeiemorgen!! Vandaag is de dag waar ik al jaren op wacht!" Word er door mijn cel heen geschreeuwd.  "Laat me met rust Judas" Judas? Ja Judas, ik ben erachter gekomen dat Cemals broer Judas heet. Toepasselijke naam voor een verrader zoals hij.

"Ho ho meisje toch verpest mijn humeur nou niet of wil je nog klappen voordat we gaan?" Ik zucht. ik voel me zo dubbel. Aan de ene kant wil ik Cemal weer zien, ik wil naar hem toe en zeggen dat alles goed is. Aan de andere kant wil ik dat hij weg blijft, het gevaar ontloopt. Ik hoop dat Luke zijn belofte heeft gehouden ook al zou dat hoogst waarschijnlijk niet het geval zijn. Een naar gevoel bekruipt me. Wat wil Judas doen? Wat is zijn plan? 

Ik word uit mijn gedachten gerukt door een bewaker die mijn handen hardhandig op mijn rug worden vastgemaakt. "Kom op schoonheid we gaan!" 

POV Cemal

"Is het al tijd?" vraag ik terwijl ik ijsberend door de troonzaal loop. "Cemal relax heb nog even geduld" "Geduld? Geduld?! Hoe kan ik geduld hebben!" Woeden borrelt in mij op.  "Hoe wil je dat ik geduld heb als Judas Nina heeft?! Hoe kan ik geduld hebben na het verhaal gehoord te hebben?! Straks vermoord hij haar! Ik kan dat niet aan Stefan." Ik voel tranen in mijn ogen branden. Ik kan niet zonder haar. Ik heb zoveel moeite gedaan om bij haar te zijn en nu kan het niet meer. Stefan schrikt als hij de tranen in mijn ogen ziet. Ik heb niet meer gehuild sinds mijn ouders vermoord waren.  "Het komt goed Cemal echt waar" Probeert hij me gerust te stellen. "Zullen we gaan?" Ik adem diep in en uit vervolgens  knik ik. Op weg naar Judas en Nina.

POV Nina

Geblinddoekt word ik vooruit geduwd. Ondertussen ben ik al meerdere keren onderuit gegaan. "Zijn we er al bijna?" Mok ik. "Jaja meissie we zijn er bijna." Ik zucht. Weer ga ik onderuit. Met een smak kom ik op de grond. "Kunnen jullie niet uitkijken of zo!" Snauw ik. Ik word hardhandig rechtop getrokken. "Kop dicht." Sist Judas in mijn oor. Met een grom gehoorzaam ik. Nog geen 5 minuten later stoppen we. De blinddoek word weggehaald en ik word verwelkomt door het felle zonlicht. Ik knijp mijn ogen een beetje samen om mijn ogen te laten wennen. Vage vlekken stellen scherp en ik kijk recht in de ogen van Cemal. Mijn adem stokt en ik wil naar hem toe maar voor ik er heen wil lopen word ik hardhandig neer achter getrokken. Ik voel iets kouds tegen mijn keel. Angst bekruipt me als ik me realiseer dat het een mes is. Hulp zoekend kijk ik naar Cemal die aan de grond genageld staat. Woede en angst is uit zijn ogen te lezen ik probeer zijn blik te vangen maar het lukt niet. Ik kijk op naast Cemal staan Luke en Stefan. Ik kijk Stefan en vang zijn blik. Ook bij hem staan angst en woede. Ik probeer een geruststellende blik te geven. Wat moeilijk gaat aangezien ik als de dood ben dat er iets mis gaat. 

POV Cemal

Ik sta vast genageld aan de grond. Voor me staat de genen van wie ik het meeste hou met een mes op haar keel en daar achter... "Hey broertje" Roept hij vrolijk uit. "Judas" Sis ik. Er  vormt zich een gemene grijns op zijn gezicht. "Hoho, niet zo boos kleintje. Ik ben hier de gene die het meissie heeft." Ik bal mijn vuisten. "Laat haar gaan Judas zij heeft niks gedaan." Zeg ik, mijn stem trilt van woede en angst. "Vertel mij eens broertje, wat is er zo bijzonder aan haar? Nou?" Ik kijk mijn broer aan. Als blikken konden doden lag hij nu morsdood op de grond en branden zijn ziel in de hel, maar helaas stond hij nog altijd voor me, mijn Nina in zijn armen. "Weetje broertje, je hebt geen slechte smaak." Grijnst hij. "Ik zou haar best als mijn koningin willen nemen." Judas krijgt een duistere gloed in zijn ogen. "Waag het" Sis ik. "Zij is mijn koningin, en word het ook van dit land zodra het kan!" Roep ik uit. "Zo zo, koningin dus?" Vraagt Judas verontwaardigt. "Ach koninkje toch, hoe kan ze koningin worden als ze dood is?" Mijn ogen vergroten. Angst giert door mijn lichaam. Hij waagt het niet, hij kan me dat toch niet aandoen? Eerst onze ouders en nu zij? Judas haalt het mes van Nina's keel. Ik voel een beetje hoop, misschien heeft hij toch een hart. De hoop verdwijnt echter al snel wanneer hij het mes niet van haar lichaam haalt. Met de punt van het mes strijkt hij over haar schouder over haar arm tot hij bij haar zij stopt. Judas kijkt op, recht in mijn ogen. "Zeg maar vaarwel" Het mes verdwijnt in Nina's zij. Ik zie haar ogen vergroten en naar lucht happen. Het mes word uit haar zij getrokken en ze word los gelaten. Haar handen schieten naar de wond en ze valt op de grond. De angst die ik net voelde slaat nu om in woede. Het raast door mijn aderen, even word alles wazig en nog geen moment daarna sta ik voor Judas met een mes op zijn keel. "Broertje, broertje calm down. Het was maar een meisje" Zegt hij geschrokken. "Maar. een. MEISJE?! EERST ONZE OUDERES, DAARNA NINA EN NU JIJ!" Schreeuw ik uit. Ik kan me woede niet bedwingen. Hij heeft mijn leven tot een hel gemaakt en daarmee ook dat van mijn burgers en daar gaat hij voor boeten.

Ik wil mijn mes uithalen zijn kop er af hakken en achterlaten als speeltje voor de wolven in het bos, maar vlak voor dat ik het kan hoor ik een zachte stem. "Cemal?" Ik verstijf en draai me om Nina ligt nog altijd bloedend op de grond. Met moeite houd ze haar ogen open. Ik laat Judas los en loop naar haar toe. "Cemal diod hem niet" Zegt ze zacht. "Maar kijk wat hijjou heeft aangedaan. Ik kan hem hier niet mee weg laten komen." Fluister ik naar haar. "Als je hem.dood ben je geen haar beter als hem." Ik blijf stil. Ik kan er niks tegen in brengen. Ik knik zachtjes. Ik zie hou haar ogen langzaam dicht zakken. "Breng haar naar een dokter snel!" Schreew ik. Stefan tild haar op en loopt zo snel mogelijk weg. Zodra ze uit het zicht zijn keer ik me naar Judas die stevig word vast gehouden door Luke. Mijn blik gaat op emotieloos. "Breng hem naar de diepste kerker, levens lang water en brood." Met dat draai ik me om. Ik hoor mijn Judas nog smeken. Maar ik luister niet hij is te ver gegaan.