Liefde in een wereld zonder

Eten

Ik staar naar mijn bord en schuif het eten heen en weer met mijn vork. Ik ben nu al drie dagen verder en het enige wat ik in die dagen heb gedaan is huilen. Elke nacht ben ik wakker geschrokken van nachtmerries steeds de zelfde. Steeds opnieuw de beelden uit mijn verleden. Cemal is vannacht naast  me blijven zitten en toen ik wakker schrok kwam hij naast me liggen en kon ik mijn hoofd op zijn borst leggen. Hij is de laatste dagen veranderd. Hij is liever geworden, zorgzamer. "Je moet echt wat eten anders verhonger je." Ik schrik op uit mijn gedachten. Cemal kijkt me aan.  "Weet ik maar ik heb geen honger." Mompel ik. Cemal duwt mijn bord wat dichter naar me toe. Ik kijk er naar met een brok in mijn keel. Ik neem een klein hapje. Het voelt meteen of ik al 3 borden op heb. Ik blijf maar kauwen. Ik slik het met moeite door en schuif mijn bord weg. Cemal zucht. "Het is in ieder geval iets." Ik knik. Een bediende komt aanlopen om de borden op te halen. Als ze naar mijn bord kijkt aarzelt  ze even. Dan pakt ze het bord en loopt weg. ik voel me schuldig tegenover de kok. Hij doet zo zijn best om lekker te koken. En ik stuur het bord zo goed als vol terug. "Is er iets?" vraagt Cemal. Ik kijk hem aan. "Waar is de keuken?" Vraag ik snel. "Uhm... Ja.. das een goeie. De deur uit. Rechtdoor en dan de derde deur links."  Ik knik.

Ik adem even diep in en uit. Ik klop aan. "Binnen!" Ik open de deur en kijk rond. Het is een kleine keuken en de kok is de enige die er is. "Ja zeg het eens." zegt de kok. "Ik uh.. Ik kwam mijn excuses aanbieden." Zeg ik zacht. De vloer is opeens heel interessant. "Ben jij de gene die steeds een vol bord terug laat brengen. Ik knik. "U doet zo uw best voor het eten maar ik krijg geen hap door mijn keel." "Is het niet lekker?"  "Nee, dat is het niet ik heb gewoon geen honger." Hij kijkt me aan. "Al drie dagen niet?" Ik knik. hij kijkt me aan. Er verschijnt een lach op zijn gezicht. "Er zit je iets dwars. Daardoor heb je een steen in je maag, die zorgt dat je niet kan eten." Ik kijk hem aan. Blijkbaar bevestigt dat zijn vermoeden. "Er zitten je twee dingen dwars. En voor beiden heb ik iets wat helpt." Hij loopt weg en komt terug met een bak ijs en chocola. Ik kijk er verbaast naar. "Chocola voor je verdriet. En ijs voor je liefde."  Liefde? hoezo nou weer liefde. Ik ben niet verliefd meneer." Zeg ik snel. "Ach meisje toch zelf een blinde kan nog zien dat je verliefd bent. Alleen woon je hier en mag het niet." Ik kijk hem niet begrijpend aan.. Op wie zou ik verlieft moeten zijn? Hij schut zijn hoofd. Hier hij duwt het eten in mijn hand en geeft er een lepel bij. "Eet dit. Dan voel je je beter." "Dank u" Ik draai me om en loop de kamer uit. Naar de mijnen.

Ik zit op bed en staar naar het eten. Zou het echt helpen? Ik pak een stuk chocola. Ik zucht niet geschoten altijd mis. Ik neem een hap en voel me meteen een heel stuk beter. De kok had gelijk dit helpt echt. Snel eet ik de rest op. Cemal komt net binnen lopen als ik een groot stuk chocola in mijn mond stop. "Hé Je eet weer." Ik knik. "Bedank de kok maar. Met zijn wondermiddelen." Zeg ik lachend. Cemals ogen beginnen de stralen. "Wat is er?" Vraag ik zenuwachtig. "Niks ik heb die mooie lach van je alleen gemist." Zegt hij. Ik voel kriebels in mijn buik bij die woorden. Wat!? Nee! De kok had geen gelijk toch! Verlieft? op Cemal? Ik kijk hem aan. De kriebels worden erger. Ik pak het ijs en neem een had. Het mindert. Ja dus. Verliefd. Godver!

OMG OMG OMG OMG DANK JULLIE ZO ZO ERG. Ik heb 200 Reads gehaald  op dit boek. misschien niet zo indrukwekkend voor sommigen maar ik ben blij. Gewoon niet verwacht. Bedankt allemaal! Dat was het wel duss... Doei!