Liefde in een wereld zonder

Goodbye

Met een klap word mijn deur opengesmeten. Cemal komt de kamer in stormen. Hij trekt me uit mijn bed en ik land met een klap op de grond. Pijn stroomt door mijn lichaam. Ik kijk naar Cemal. zijn pupillen zijn klein en hij lijkt is een soort trans. Pure woeden straalt van hem af. "Je hat weg moeten gaan.." Sist hij. "We hebben je de kans gegeven om weg te gaan maar dat heb je niet gedaan." Mijn hartslag versnelt. Voorzichtig sta ik op en loop rustig achteruit. "Cemal dit ben jij niet..." Zeg ik voorzichtig. "De Dark Souls hebben je overgenomen of niet?" Vraag ik voorzichtig. Als antwoord krijg ik een klap in mijn gezicht. Er volgen trappen. Ik schreeuw het uit van de pijn. "STOP HET! IEMAND! HELP" "KOP DICHT! JE HAD WEG MOETEN GAAN TOEN WE HET ZIJNDEN!" Schreeuw hij. "DIT IS JE VERDIENDE LOON!" Ik huil. "HELP IEMAND ALSJEBLIEFT!" Ik probeer mijn gezicht te beschermen maar het lukt niet. ik krijg een trap in mijn maag, gezicht en een in mijn zij. De trappen blijven maar komen. Langzaam word mindert de pijn alsof mijn lichaam het gewoon niet meer voelt. "IK SMEEK HET HELP!!" Opeens word de deur open gegooit. Cemal word bij me weggetrokken. Voorzichtig sta ik op. Ik wankel even maar blijf dan staan. Ik kijk naar Stefan en Luke die Cemal in hun greep hebben. Ik kijk hem aan en langzaam raakt hij uit zijn trans. "Nina ik..." Ik laat hem niet uitpraten in ren de kamer uit, het kasteel door, de stad uit, onder de poort door. "Wacht!" Ik draai me om en kijk recht in de helder blauwe ogen van Cemal. "Ga niet weg." Zegt hij zacht en smekend. "Het was duidelijk Cemal." Zeg ik. "Maar ik wil je niet kwijt." zegt hij zacht. "Ik jou ook niet maar het is zo veiliger voor iedereen." Zeg ik. Hij knikt. "Cemal?" Hij kijkt me vragend aan. "Beloof me dat je de wet aanpast. Laat mensen van elkaar houden das het enige wat ik vraag..." Hij knikt. Hij wil me een kus geven maar ik hou het tegen. "Dat maakt het alleen maar moeilijker." Zeg ik zacht. Hij knikt. Ik loop naar het bos. Ik voel me heel dubbel. Ik wil niet echt niet maar moet. Even aarzel ik. Ik draai me om en ren naar Cemal. Ik druk mijn lippen op de zijnen. Voor de laatste keer. Ik laat hem los... "Open je ogen niet" Fluister ik. Hij knikt. Ik draai me om en loop door de bosjes in. "Vaarwel..." Fluister ik.