Liefde in een wereld zonder

liefde op straat

Tijd verstrijkt en ik voel me heerlijk. Wel moeten we oppassen. Dat valt nog flink tegen.

"Ik ga naar buiten!" Roep ik. "Wacht!" Hoor ik Cemal roepen. Fijn een preek dat ik moet oppassen sinds dat gebeuren en het weglopen is hij altijd bang dat er iets gebeurt. Hij komt naar me toe lopen. "Je moet oppassen." Zegt hij. Ja inderdaad wat ik dacht. "Weet ik." Zucht ik. "Moet Luke niet mee voor de zekerheid?" Vraagt hij.  Ik schud mijn hoofd. "Niet nodig." Zeg ik. "Wel oppassen hè" Ik word er een beetje gek van. "Ik ben je vriendin niet je dochter." Zeg ik. "Weet ik." Lacht hij. "Mag ik nu gaan?" Hij knikt. Ik wil weglopen als ik weer iemand hoor roepen. "Wacht!" Ik zucht. Tuurlijk. Luke komt aangerend. "Ik..... h..heb w...wat voor... je."  Hijgt hij. Ik kijk hem vragend aan. Hij geeft me een zwaard met holster. Ik kijk er verbaast naar. "Hier...hier mee... heb je me toen verslagen." Zegt hij. Ik kijk er naar serieus. Ik heb al lang geen zwaard meer in mijn handen gehad maar het voelt goed. "Wees voorzichtig." Zegt Cemal nog een keer. Ik knik. "Mag ik nu gaan?" Vraag ik. Hij knikt. Ik loop het kasteel uit de stad in. De zon is al aan het ondergaan. Een frisse wind waait door mijn haar. Ik loop door de steegjes want daar is het rustig. Ik sla een steegje in en ik zie een stelletje zoenen. Ik kuch om hun aandacht te trekken. Verschrikt schieten ze uitelkaar. Ik kijk naar da jongen. Hij is een van de nieuwe wachters. Hij weet goed dat dit strafbaar is. Maar ik vind het zielig. Moet ik hem aangeven? "We ehh.. Ik weet dat het niet mag maar." Nee ik doe het niet. "Rustig maar. Als jullie beter oppassen en jullie mond hierover houden is jullie geheim veilig." Zeg ik. Ze kijken me verbaast aan. "Meent u dat?" Vraagt de jonge wachter aan mij. Ik knik. "Dank u. Het zal niet meer gebeuren mevrouw." Zegt het meisje. "En nu maken dat jullie weg komen." Grinnik ik. Ze knikken en lopen weg. Onder tussen is het al donker geworden misschien moet ik ook maar terug gaan. Snel loop ik terug. In de troonzaal zit Cemal. "Ben er weer!" Roep ik naar hem. "Mooi zo!" Roept hij terug. "Kun je even komen?!" Roept hij daarna. Ik loop naar hem toe. "Ik ben binnenkort een tijdje weg." Zegt hij. "Waarheen?" "De Dark souls willen ons spreken." Zegt Cemal. Hij heeft een bezorgde toon in zijn stem. "Moet ik me zorgen maken?" Vraag ik. "Eerlijk ik weet het niet."

Sorry dat ik zo lang niks heb geüpload ik was druk bezig met een mijn nieuwe boek. Play Cat and Mouse with me. Sorry ik doe mijn best. Dat was het wel. Duss... Doei!