Meer Dan Vrienden?(voltooid)

5

Ik val in slaap in Davids armen terwijl ik hem nog maar twee dagen ken, wat ben ik aan het doen?

'Evi' hoor ik iemand in mijn oor fluisteren 'kleintje, je moet wakker worden. Ik open mijn ogen en kijk gelijk in die van David. 'Kleintje, het is al avond, je ouders gaan zo weg' zegt hij. Ik had David gisteren verteld over mijn ouders. Ik sta geschrokken op 'hoelang heb ik geslapen?'. 'Maar een uurtje' antwoord David. Ik knik 'oké, ik moet dan maar eens gaan'. David loopt met mij mee naar de deur en zwaait mij uit 'ik kom morgen wel ff langs om te kijken hoe het gaat'. Ik steek mijn duim op 'is goed'. Ik loop mijn eigen huis binnen en zie mijn ouders al klaar staan met hun koffers. 'Je bent precies optijd, onze taxi kan elk moment voor de deur staan' zegt mijn moeder. Ik geef mijn ouders allebei een knuffel 'ik ga jullie wel missen hoor'. 'Wij gaan jou ook missen' zegt mijn moeder 'en als er iets is kan je ons gewoon bellen'. We horen getoeter van buiten komen. 'we moeten gaan' zegt mijn vader 'de taxi is er'. We lopen naar buiten en ik zwaai mijn ouders uit. Als de auto de straat uit is loop ik naar binnen. Ik pak een fles cola en een zak chips en loop naar boven.

Als ik mijn kamer binnenloop zie ik David op mijn bed zitten. Ik gil vsn schrik en laat alles wat ik in mijn handen heb vallen, 'wat doe jij hier?!' Roep ik geschrokken. David grinnikt 'ik wil alleen even kijken hoe het met je gaat'. 'Het gaat prima hoor' zeg ik 'hoe ben je hier überhaupt binnen gekomen?'. 'Via het balkon' zegt David nonchalant. Ik zucht en schud mijn hoofd 'je kon toch ook gewoon via de voordeur komen?'. David grinnikt 'ik moet toch wel een beetje bewijzen dat ik een badboy ben' en hij knipoog. Ik rol met mijn ogen terwijl ik de spullen van de grond af raap. Ik ga naast David zitten en maak de zak chips open, David eet met me mee en ondertussen zijn we aan het kletsen. Na een tijdje is David mijn kamer aan het bekijken, hij loopt naar mijn bureau en bekijkt de fotolijstjes die er op staan. 'Wat is dit?' Vraagt David na een tijdje en hij draait zich om. Ik kijk naar wat hij vast heeft en zie dat het mijn doosje met antidepressiva is, snel sta ik op en pak het uit zijn handen 'het is niets bijzonders'. Gelukkig staat alles in het nederlands op de verpakking anders kon hij gelijk lezen wat het was. 'Evi?' Vraagt hij 'wat is dat?'. Ik voel mijn ademhaling zwaarder worden maar ik dwing mezelf om rustig te blijven 'het is niets bijzonders, het zijn gewoon aspirines'. David kijk mij onderzoekend aan maar laat het er toch bij zitten 'oké'.  Opgelucht haal ik diep adem, opeens begint er een telefoon te rinkelen. David haalt zijn telefoon uit zijn broekzak en neemt op 'hallo?' 'Ja is goed, ik kom eraan, jullie zijn echt sukkels weet je dat'.
Vragend kijk ik David aan 'gaat alles goed?'. David zucht 'ja, alleen Mark en John zitten voor de zoveelste keer op het politiebureau en ik kan ze nu gaan ophalen'.
'Oh' zeg ik 'succes dan'. David grinnikt 'dankje, ik kom morgen wel weer langs, en deze keer kom ik wel via de voordeur'. Ik lach en loop met David mee naar de voordeur, als hij weg is ga ik op de bank zitten. Ik weet dat David mij niet geloofde toen ik zei dat het aspirines waren, maar ik ga hem niet vertellen wat die medicijnen echt zijn want dan word ik weer gezien als het depressieve meisje. Ik heb eindelijk vrienden gemaakt en dat ga ik niet verpesten.

Ik ga naar de keuken en maak avondeten voor mezelf klaar. Ik ga met mijn eten op de bank zitten en zet een film op. Als de film is afgelopen is het al best wel laat en ga ik naar bed. Als ik mijn kamer binnenloop moet ik gelijk weer denken aan wat er vanavond is gebeurd met David, ik moet echt voorzichtiger gaan worden want ik wil deze vriendschap niet kwijt.

...