Meer Dan Vrienden?(voltooid)

28

Als ik Davids kamer binnenloop ligt hij al in bed, ik ga naast hem liggen en hij trekt mij in zijn armen. 'Weltrusten' zeg ik, 'welterusten' zegt David terug en hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd.

Ik word wakker door het zonlicht dat door de gordijnen schijnt, ik rek me uit en mijn hand raakt iets. 'auw' hoor ik iemand grinniken. Geschrokken open ik mijn ogen, ik lig in Davids bed met David naast mij. 'sorry, heb ik je geraakt?' vraag ik bezorgd. David lacht 'rustig maar, het deed geen zeer'. ik glimlach en denk aan gisteren, David en ik zijn een koppel! ik had het nooit verwacht maar ik ben echt gelukkig. 'kom je mee naar beneden, dan kunnen we ontbijten' haalt David mij uit mijn gedachten.   ik knik en stap uit bed, in onze pyjama lopen we naar beneden.

'de tortelduifjes zijn eindelijk ook wakker' zegt John. ik grinnik 'ook goedemorgen'. alleen John en Nicole zitten aan tafel. 'waar zijn Mark en Fleur' vraag ik als ik ga zitten. 'die hebben een romantisch dagje met z'n tweeën' antwoord Nicole. ik knik en begin aan mijn ontbijt. 'wat gaan wij vandaag doen?' vraagt David. 'er is een plek bij de zee waar je kunt gaan duiken' zegt Nicole 'als iedereen het daar mee eens is kunnen we daar wel heen gaan?'. 'ja!' zeg ik enthousiast 'ik heb altijd al een keer willen duiken!'. de jongens vinden het ook goed en we gaan ons aankleden.

even later zitten we in een bootje met duikpakken aan, voordat we in de boot stapten hebben we instructies gekregen, er is nog wel een begeleider bij omdat we nog nooit hebben gedoken. David kijkt zenuwachtig om zich heen, ik pak zijn hand vast 'ben je bang?' vraag ik. 'niet echt bang, ik vind het gewoon spannend, het idee dat je onderwater bent en dan alleen maar afhankelijk bent van een zuurstoffles' antwoord David. 'het komt wel goed' zeg ik 'ze laten mensen echt niet duiken als het te gevaarlijk zou zijn'. David knikt en ik grinnik 'meestal stelt de jongen het meisje gerust maar nu is het andersom'. David lacht en knikt, de begeleider zegt dat we klaar moeten gaan zitten. iedereen zet zijn duikbril op en we gaan op de rand van de boot, we laten ons achterover vallen in het water.

we zijn nu kwartier onderwater, Nicole zwaait naar me, ik zwaai terug en kijk weer naar het prachtige koraal om mij heen. er zwemmen hier vissen in alle kleuren het is echt prachtig hier. de begeleider geeft een seintje dat het tijd is om weer bovenwater te gaan. we klimmen allemaal weer terug op de boot en varen weer terug naar de steigers. 'dat was zo leuk!' zeg ik blij als we naar ons busje lopen. 'ja!' zegt Fleur 'ik heb zoveel leuke dingen gezien!'. 'vonden jullie het ook leuk?' vraag ik aan David en John. 'ja' antwoordt John 'ik hoopte alleen dat ik een haai zou zien'. ik rol lachend met mijn ogen 'die zwemmen daar niet John',  hij haalt zijn schouders op. 'en was je nog bang kleine jongen?' vraag ik aan David terwijl ik in zijn wangen knijp als een oma. David pakt mijn handen vast 'ik zou maar rennen als ik jou was'. Ik gil en ren lachend weg, ik ren de straat op en hoor David nog wat roepen maar ik versta het niet. Ik sta vastgenageld aan de grond als ik een auto op mij af zie rijden, de bestuurder ziet mij en probeert af te remmen maar hij rijdt zo hard dat hij nooit optijd zou kunnen stoppen. Van angst kan ik niet bewegen, net voordat de auto mij kan raken word ik omgeduwd door iemand. de auto raakt me niet en ik lig nu aan de kant van de weg met iemand op mij.  Ik ben te hard aan het hyperventileren om te zien wie mij heeft gered, ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen maar het lukt niet. 'Evi?' hoor ik David vragen, David heeft mij dus gered, 'heb je vanochtend je medicijn ingenomen?'. Ik schud mijn hoofd, ik ben ze vandaag vergeten in te nemen en mee te nemen. David gaat van mij af en houd mij overeind. 'gaat alles goed?!' hoor ik Nicole bezorgd vragen, John en Nicole zijn dus ondertussen bij ons komen staan. 'ze heeft een angstaanval en haar medicijn niet ingenomen vanochtend dus het is extra heftig' zegt David 'maar ik heb gelukkig voor noodgevallen ook haar medicijnen bij me'. David drukt een pil in mijn handen en een flesje water, hij helpt me het innemen. als ik de pil heb ingenomen trekt David mij in een knuffel 'rustig maar, volg mijn ademhaling'. ik doe wat hij zegt en na een aantal minuten ben ik al rustiger. David helpt mij overeind, 'Dankje, je hebt echt mijn leven gered' zeg ik 'en ik wist niet dat jij mijn medicijnen ook bij je had'. David haalt zijn schouders op 'ik heb ooit een keer een strip gepakt zodat als jij het zou vergeten ik wel wat bij me zou hebben'. ik knuffel hem 'je bent echt het beste vriendje ooit'. David glimlacht naar me en we lopen naar het busje. 'ik rijd wel' zegt John, David en ik gaan achterin zitten en Nicole gaat naast John zitten. Ik leg mijn hoofd op Davids schouder en zucht. 'ben je moe?' vraagt David. ik knik 'ja, ik ben echt erg geschrokken en nu spoelt de vermoeiing over me heen'.

na een paar minuten gereden te hebben komen we weer bij het vakantiehuisje, we lopen naar binnen en Mark en Fleur zitten op de bank. 'hoi' zegt Fleur 'hoe was jullie dag?'. 'we zullen je zo alles vertellen maar ik breng Evi eerst even naar bed' zegt David. Fleur kijkt naar mij en haar gezicht gaat van blij naar bezorgd 'gaat alles goed? Evi, je ziet helemaal bleek'. ik glimlach vermoeid naar haar 'alles gaat goed, David zal alles wel zo vertellen'. Fleur knikt en David loopt met mij mee naar de slaapkamers. 'mag ik in jou bed slapen?' vraag ik, David knikt en we lopen zijn kamer binnen. ik ga in bed liggen en David geeft mij ene kus op mijn voorhoofd 'als er iets is moet je maar roepen'. ik knik en David verlaat de kamer en ik sluit mijn ogen.
...