Meer Dan Vrienden?(voltooid)

14

Wat als het geroddel niet minder word? Wat als David mij in de steek laat voor zijn populariteit?' Ik ben immers maar een saai meisje.

De rest van de dag was erg saai, ik was er tijdens de lessen niet met mijn gedachtes bij, in de pauzes zat ik bij David maar.ook toen was ik er met mijn gedachtes niet bij. Ik bleef maar denken aan David, ik ben bang, bang dat hij me laat vallen en dat ik er dan alleen voor sta. Toen ik vanmorgen een angstaanval kreeg had hij goed gehandeld en was hij super lief, maar bleef dat wel voor altijd? Gaat hij nu niet weg omdat hij gaat merken hoe moeilijk het gaat zijn om met iemand vrienden te zijn die angstaanvallen heeft?
Ik denk dat David gemerkt heeft dat ik elke keer diep in gedachtes zat want hij kijkt steeds bezorgd naar me en toen de bel ging, die aangeeft dat we vrij zijn, trekt hij mij gelijk mee naar buiten. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt David als we buiten staan. 'Er is niks aan de hand' probeer ik te liegen naar het mislukt compleet omdat mijn stem overslaat. David kijkt mij diep in mijn ogen aan 'vertel alsjeblieft wat er aan de hand is, ik maak me zorgen om je'. Hij maakt zich zorgen om mij? 'Als het over vanmorgen gaat, ik vond het echt niet erg om je te helpen, ik zal er altijd voor he zijn' zegt David. 'Dat zeg je nu' mompel ik. David legt zijn handen op mijn schouders en kijkt mij bezorgd aan 'waar heb je het over?'. Ik zucht 'nu zeg je nog dat je er altijd voor mij zal zijn maar als je merkt hoe moeilijk het is om vrienden te zijn met iemand met angstaanvallen praat je nog wel anders'. David schud zijn hoofd en trekt mij in een knuffel 'ik zal jou nooit verlaten, we zijn vrienden en dat blijft zo, niets kan dat veranderen'. Ik trek mij uit Davids greep en glimlach dankbaar naar hem, de woorden die hij zei maken mijn hart smelten, ik weet dat hij ze over een tijdje niet kan waarmaken maar ik ga nu gewoon genieten van de tijd dat er nog wel vrienden zijn.

David en ik lopen naar zijn auto, Mark en John gaan met wat andere vrienden naar de stad dus die rijden niet met ons mee. We stappen in en David rijd naar zijn huis, 'wil je mee naar mijn huis? We hebben toch geen huiswerk' vraagt hij. Ik knik 'ja is goed, maar we gaan geen film kijken! Dat doen we altijd, ik wil een keer iets anders doen'. David grinnikt 'oke, wat jij wil kleintje'. We stappen uit de auto en lopen Davids huis binnen. We gaan op de bank zitten en ik krijg een glas cola van David, 'wat wil je gaan doen?' Vraagt hij. Ik denk even na maar krijg dan een leuk idee, ik loop naar de keuken en zoek in allle laatjes. Alle bakspullen die ik kan vinden leg ik op het aanrecht. Als ik me omdraai zie ik David geamuseerd naar mij kijken 'dus we gaan iets bakken?'. Ik knik met een grote lach op mijn gezicht 'ik vind bakken echt leuk en ik weet zeker dat jij nog nooit een taart hebt gemaakt'. David lacht 'daar heb je gelijk in, maar eens moet de eerste keer zijn'. Ik kijk naar alle spullen, David heeft wel bakblikken, vragend kijk ik hem aan 'je bakt nooit maar je hebt wel bakspullen?'. 'mijn tante wou dat ik alles in huis had dus heeft ze ook bakpullen voor mij gekocht' antwoord David. Ik grinnik 'jou tante lijlkt mij een geweldig persoon, maar voordat we van de bakspullen gebruik kunnen maken moeten we eerst de taartmix hebben'. David knikt en we lopen naar de supermarkt, even later staan we voor het schap met taartmixen en andere spullen voor het bakken. 'welke smaak wil je?' vraag ik aan David, hij haalt zijn schouders 'maakt mij niet uit'. ik rol met mijn ogen en pak de mix voor chocoladetaart. we betalen en lopen de winkel uit. Als we weer bij David thuis zijn pak ik alle spullen die we nodig hebben en de rest ruim ik op. we beginnen met het maken van de taart, 'Evi draai je eens om' zegt David die achter mij staat. ik draai me naar hem toe en krijg meteen meel in mijn gezicht. 'David!' gil ik, ik pak de zak meel en gooi ook meel op hem, en zo begon ons meel-gevecht.

Een uur later zitten David, ik en de hele keuken onder de meel. David en ik kijken de keuken rond en dan kijken we naar elkaar, we schieten in de lach. 'we zijn erg ver gekomen met het maken van die taart' grinnik ik, David knikt 'maar we kunnen hem nu wel afmaken'. We maken de keuken schoon en we zorgen dat we zelf ook wat schoner zijn, we maken de taart af en doen hem in de oven. Als we op de bank zitten krijg ik een berichtje van mijn  moeder dat ik naar huis moet komen voor het avondeten. 'ik moet gaan' zeg ik David. 'oké' zegt hij 'ik kom je morgen weer ophalen voor school'. ik steek mijn duim op en loop naar mijn eigen huis, mijn ouders zitten al aan de keukentafel, ik ga erbij zitten en vertel wat er vandaag allemaal is gebeurd.
...