Meer Dan Vrienden?(voltooid)

18

Ik lach en laat me meetrekken, misschien is een feestje voor mijn verjaardag wel leuk.

'Laat zien! Laat zien!' Roept Fleur als ik in het pashokje sta, ik grinnik en schuif het gordijn weg. De meiden kijken me met open mond aan, 'wauw!' Roept Nicole 'dat jurkje staat je zo goed!'. Ik glimlach verlegen en bekijk mezelf in de spiegel, het is een zwart jurkje met een wit bandje om mijn middel dat strak bij de top zit en los bij de heupen. 'Nu nog bijpassende schoenen!' Roept Fleur, ze rent weg en komt even later terug met witte pumps. 'echt niet!' Roep ik 'ik kan niet op hakken lopen!'. Fleur drukt de pumps in mijn handen 'dan ga je het nu leren'. Ik zucht en trek de schoenen aan want ik heb geen zin in een discussie. Ik zet een stap en tot mijn verbazing gaat het goed! Ik zet nog een paar stappen en ook dit gaat goed. 'Je bent echt een natuurtalent!' Zegt Sophie. Ik grinnik en trek de schoenen weer uit, ik trek ook weer mijn eigen kleren aan en we gaan naar de kassa. 'Ik betaal!' Zegt Fleur, ik schud mijn hoofd maar met Fleur is geen discussie mogelijk, voordat ik in protest kan gaan rekent ze al af. 'Dit is alvast een verjaardags cadeautje' zegt Fleur als ze mij het tasje met mijn jurk en schoenen geeft. 'Dankjewel!' Zeg ik en geef haar een knuffel.

Even later zijn we bij mij thuis, we zitten op mijn kamer en Fleur is bezig om mijn feestje te plannen. 'En dan nodigen we de hele school uit!' Zegt Nicole enthousiast. 'ho! stop, niet de hele school! Gewoon jullie en de jongens' zeg ik, Fleur knikt 'ik ben het met Evi eens, we moeten het niet te druk maken vanwege haar angstaanvallen'. 'Oh ja, sorry daar had ik even niet aangedacht' zegt Nicole. 'Het geeft niet' zeg ik 'ik vind het al lief dat jullie dit doen'. De rest van de middag zijn we bezig om het feestje te plannen.

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker, ik doe mijn ochtend routine en een kwartier later staat David voor de deur. 'Goedemorgen!' Zeg ik vrolijk. 'Goedemorgen' zegt David lachend 'waarom zo vrolijk?'. 'dat vertel ik op school wel als de rest er ook is' zeg ik. We stappen in de auto en rijden naar school, als we op school zijn aangekomen lopen we naar de kantine. We zijn vandaag vroeg op school dus kunnen we nog in de kantine zitten. Fleur, Nicole en Mark zitten er al, Mark en Fleur zijn diep in gesprek en Nicole zit er maar een beetje bij. Ik moet Fleur echt uithoren over Mark! David en ik gaan bij ze zitten en even later is iedereen er. 'Oke, zoals jullie misschien weten is Evi morgen jarig' zegt Fleur 'ze wou eerst haar verjaardag niet vieren maar hier in Amerika vieren we elke verjaardag dus ook die van haar'. 'Wou je je verjaardag echt niet vieren?' Vraagt David aan mij, ik knik 'in Nederland vierde ik mijn verjaardag nooit'. De jongens schudden hun hoofd, 'dus je viert het dit jaar wel?' Vraagt John. Ik knik 'ja, ik geef een feestje, nou ja... feestje, jullie zijn uitgenodigd en dat is het'. 'Maar dat is ook logisch' zegt David. Iedereen knikt begrijpend. 'het begint morgen om acht uur 's avonds' zeg ik.

De lessen waren vandaag erg saai, we zijn nu vrij en ik ga met David mee naar zijn huis. 'Wat zullen we gaan doen?' Vraagt David. Ik haal mijn schouders op, 'ik heb een Wii, wil je daar iets op doen?' Vraagt David. 'Ja!' Roep ik enthousiast 'heb je JustDance?'. David grinnikt 'ja dat heb ik'. Ik juich en we lopen de woonkamer in, David start de Wii op en zet JustDance aan. We gaan allebei klaar staan en David klikt een liedje aan. 'Ik ga zó van je winnen!' Roep ik als we aan het dansen zijn'. 'Echt niet!' Roept David terug 'ik ben de beste in JustDance'.

Na een paar liedjes gespeeld te hebben is het duidelijk dat David niet de beste is, ik heb bijna elke dans gewonnen. Moe zitten we op de bank, 'ik vind het moeilijk om toe te geven maar jij bent echt goed' zegt David. Ik lach 'dat wist ik al' en zwaai mijn haar over mijn schouder. David grinnikt en rolt met zijn ogen 'wat jij wil kleintje'. Ik pak het kussen wat naast mij ligt en sla David ermee. 'Hè!' Roept David verontwaardigd, hij pakt ook een kussen en slaat mij terug. We beginnen elkaar te slaan met kussens. Ik ben de strijd aan het verliezen, David raakt mij vaak maar ik raak hem amper. Maar dan kom ik met een geniaal plan, ik begin nep te huilen. David stopt meteen met slaan 'oh Evi! Het spijt me! Gaat het?!' Roept hij in paniek. Ik hou het niet langer en begin te lachen. 'jij bent echt gemeen!' Zegt David 'ik dacht echt dat er iets aan de hand was!'. Ik trek een onschuldig gezicht 'sorry'. Ik trek een pruillipje 'vergeef je me?'. David grinnikt 'natuurlijk kleintje, jouw zal ik altijd vergeven'.
...