BANA İKİMİZİ ANLAT

ZOR GECE

Bitmiyordu. . Bir türlü bitmiyordu. Aslında sadece Pars ın hayatını kurtarmıştım. Ama sanki bunun bir bedeli vardı. işler çok saçma bir hal almaya devam ediyordu. Ailesi teşekkür etmek yerine sanki ben kötü bir şey yapmışım da onu kapatıyor gibi davranmaya devam ediyordu.

Beni çevrelerine takdim etmek neydi.. Ne işim vardı benim o çevrede. Daha lise öğrencisiydim. Nişan düğün evlilik düşünecek çağda değildim. Tamam Ateş gerçekten mükemmel bir eş olabilirdi ama ne ona aşıktım ne evlilik düşünüyordum ne de o saçma aileye gelin olmaya niyetim vardı.

Sinirle uyudum. Kabuslarımda bile Pars ın ailesi vardı. Sabah uyandığımda nefret ettiğim okula gitmeyi tercih ederdim ama bugün cumartesiydi. Ki zaten yoklama derdimde kalmamıştı.

Elçin geldi. Çok heyecanlıydı. Sadece bu nedenle onu öldürebilirdim. Öğlene doğru kapı çaldı. Şoför elbise getirmişti ve kuaföre götürmek için beni bekliyordu. Tam reddedip göndereceğim sırada telefonum çaldı . Arayan ateş ti.

...

' nasılsın Rüya'

' nasıl olabilirim'

' biliyorum kızdın ama bütün bu işler bizim yüzümüzden açıldı  başına. Saçma bir davet için masraf yapmanı istemiyorum'

'Saçma olduğunun farkındasın yani'

Ateş birden sustu. Odaya birileri gelmişti sanırım. Net gelmeyen sesler vardı.

' özür dilerim sevgilim. Seni beklettim. Tabi ki farkındayım. Ama lütfen idare et. Daha sonra başbaşa bir yemeğe çıkarız ama hesaplar senden'

Sesli bir nefes aldım.

' Tamam sevgilim. Sadece senin için'

Arkamı döndüğümde Elçin pis pis sırıtıyordu.

' o ifadeni hemen sil yoksa ben yüzünü dümdüz ederim.'

' Çetiner lerin gelinine hiç yakışıyor mu bu ağızlar.'

' Çetiner lerine de sana da. Hadi yürü kuaföre gidiyoruz'

Elçin bu işe bayıldı. Şoförün götürdüğü güzellik merkezindeki malzemelere aşık oldu. Sadece onları izlemek için her gün gelip yerleri sil deseler kabul ederdi. Öyle bir aşkla bakıyordu. Saçım makyajım yapıldı. Elbiseyi giydim. Beyaz uçuş uçuş bir elbiseydi. Tam nişanlanma heveslisi kız gibi görünüyordum.

Eve gidince Elçin in çenesine maruz kaldım. Neyse ki çok bekletmeden Ateş geldi ve beni kurtardı.

....

Ailemin elini öptü sohbet etti  ve evden çıktık. Beyaz bir takım elbise giymişti ve içinde çok yakışıklıydı. İkimizde beyazlar içinde son derece uyumlu görünüyorduk. Babam uğurlamaya kapıya çıkmadı. Annemin ise gözleri dolmuştu. İçimde anlam veremediğim bir hüzün vardı. Bu gece Çetiner lerde kalacaktım. Gideceğimiz ev karşı da ve uzaktı. Davet geç bitecekti. Aslında tek nedeni buydu ama ben sanki evden son kez çıkıyor gibiydim. Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı sanki. Neden böyle hissettiğimi ise hiç bilmiyordum.

Oyalanarak gittik. Ateş e bakıyordum. Gerçekten sevilecek biriydi. Sevilmeyi hak eden biri. Belki de en başta yanlış kardeşi sevmiştim. Ya da sevdiğimi sanmıştım. Bu kadar gurursuz muydum ben. Başkasına aşık bana insan gibi davranmayan bir adamı mı sevmiştim. Aşk bu kadar mantıktan uzak olmamalıydı..