BANA İKİMİZİ ANLAT

ESKİ GÜNLER

Yaklaştığımda yağmur şiddetini arttırmıştı. Baş sağlığı diledim. Sadece kafasını salladı.

'Hep birlikte çok şey yaşadık Pars. Sarp ne yaşamış olursanız olun senin en iyi arkadaşındı. Üzülmekten utanma.'

'Utanmıyorum.'

Ateş e döndüm. Baş sağlığı diledim. Teşekkür etti. Ona sarıldım. O an içimden gelmişti. Ve gözümden bir damla yaş aktı. Ateş in kafede Sarp ı dövdüğü gün gelmişti aklıma. O zaman bir gün bu şekilde bir araya geleceğimizi söyleseler inanır mıydık. Mümkün değildi. O kadar dağılmıştık ki. Bu durum bile bir araya getirmeye yetmemişti. Hande hala yoktu mesela. Ateş sarılışıma sımsıcak bir karşılık verdi. Sonra özür diledi ve yanımızdan ayrıldı. Sanki konuyu hande ye getireceğimi hissetmişti. Ne kadar karışık bir düğüm atmış olursak olalım. Ateş Hande yi Ben Pars ı Elçin Sarp ı çok sevmiştik. Ve ne acı ki kimse birlikte ve mutlu değildi.

........

Ateş in gitmesi ile Pars la kalmıştık. Yanında öylece duruyordum. Yağmur o kadar şiddetlendi ki insanlar kaçmaya başladı. Bense titremeye başlamıştım. Sırılsıklam olmuştum.

'Gidelim Rüya. Çok üşüyorsun.'

'Ben giderim . Arabayla geldim zaten.'

Arabama yürüdüm. Arabayı park ettiğim yeri bulmam biraz zor oldu. Sanırım hala beynimde yolunda olmayan şeyler oluyordu. Park ettiğim yeri yanlış hatırlamıştım. Ve çok daha beteri öyle bir yere park etmiştim ki lastik çamura saplanmıştı. Pars yanıma geldi.

'Seni gideceğin yere bırakayım. Burdan çıkmaz bu araba. Sonra çocuklara aldırırım. İstediğin yere gönderirim. Hasta olacaksın.'

Sadece kafamı salladım. Başka çarem yoktu. Arabasına bindim.. Titremem geçmiyordu.

'Beni evime bırakır mısın. Bu halde işe gidemem.'

'Seni bu halde yalnız da bırakamam Rüya. Başka bir yere gidiyoruz.'

'hayır.'

'Merak etme. Senin bir zamanlar sevdiğin bir yer. Seni rahatsız edecek bir şey yapmayacağım. Sadece oturur eski günlerden konuşuruz. Buna çok ihtiyacım var.'

Cevap vermedim. Aslında karşı çıkmadım. Çok üzgün görünüyordu. Bu konuşma ikimize de iyi gelebilirdi. Onu böyle bir günde daha fazla üzmekte istemiyordum. Zaten Titremem nöbet haline dönmüştü. Arabanın sıcak olmasına rağmen bir türlü geçmiyordu.

.....

Sonunda araba durdu. Burayı hatırlıyordum. Ateş in Orkun dan kurtarınca getirdiği Pars la ailemin evinden çıkıp geldiğimiz evdi. Daha sonra bu evde bir sürü güzel anımız olmuştu. Pars ın sürprizleri hep bu evde olurdu. Hafta sonu kaçamaklarımız. Sanırım Pars ın da şu an mutlu anılara ihtiyacı vardı. İçeri girdik. Hiçbir şey değişmemişti. En son bıraktığım gibiydi. Sanki burada zaman geçmemişti.

Pars birden beni kucağına aldı.

'Ne yapıyorsun'

'Sakin olur musun Rüya. Halinin farkında değilsin sanırım.'