BANA İKİMİZİ ANLAT

HESAP ZAMANI

Bir insana kaç kez kanabilirdiniz. Ben bu konuda uzmandım sanırım. Bülent e sarıldım. Ve ağlamaya başladım. Bülent hiç kıpırdamadan durdu öylece. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Gözyaşım tükenmişti. Kendimi Bülent ten ayırdım. Göz yaşlarımı sildi.

' onu sevdiğini biliyorum Rüya. Ben seni sevmeye başladığımda hissettim bunu en çok. Hiçbir şey hatırlamadığın zamanlarda bile. Bizi nişanlı zannederken bile. Hep Pars a sadık kaldın sen. O kadar içine işlemiş senin. Onu affedersen bunu anlarım. Ama ona tekrar kanmanı istemiyorum. Onu affedersen bütün hayatı ile affetmelisin. '

Tekrar ağlayamam sanıyordum. Ama ağlamaya başladım. İnsanın meğer ne çok gözyaşı varmış.

' Bunu nasıl affeder insan. Sarp. O hepimizin arkadaşıydı. Bu kadar affedilmeyecek ne yaptı da gencecik yaşında onu öldürdü. '

' neden yaptı bilmiyorum Rüya. Aslında o gün Pars ı izleme nedenim senin affedeceğine inanmamdı. Seni kaybettiğimi gözümle görmek içindi. Sonunda böyle bir şey göreceğimi düşünmemiştim. Nedenini sadece Pars söyleyebilir sana. '

......

Bülent in yanından ayrıldım. Bunun nasıl bir nedeni olabilirdi ki. İnsan nasıl bir nedenle arkadaşını öldürebilirdi. Kendimi Pars la yaşadığımız evin önünde buldum. Evim şimdi bana ne kadar yabancıydı. Ne kadar bekledim bilmiyorum. Aklıma o gün gelmişti.

O gün eve gelmiştim. Yukarı çıkmıştım. Pars ı yatakta bir kadınla görmüştüm. Evden hızla çıkmıştım. Gün ağarmak üzereydi. Arabadan indim. O gün Pars ile tartıştığımız ya da tartışamadığımız yerde durdum. Keşke o gün Pars bana ihanet etmiş olsaydı. Ben çekip gitseydim. O kaza ya da o cinayet teşebbüsü hiç olmasaydı. Sadece gitseydim. Pars la ayrılık nedenimiz sadece tek gecelik bir kaçamak olsaydı. Bütün bunlar yaşanmasaydı. Hiçbirini bilmeseydim. Normal çiftler gibi normal bir ayrılığımız normal bir ayrılık acımız olurdu. Aramızda cesetler yatmazdı. Ya da ben bilmezdim.

Bir süre sonra Pars evden çıktı. Beni gördü. Gülümsedi.

'Rüya m. Hoşgeldin. Bu harika bir sürpriz' derken sanırım yüzümdeki ifade nedeniyle son kelimesi kısık sesle çıkmıştı.

.....

Hiçbir şey söylemeden fotoğrafı uzattım. Fotoğrafa baktı.

'Rüya m açıklayabilirim.'

O günde böyle demişti. Hayatı geriye alıp istediğimiz andan neden tekrar akıtamıyorduk.

'Bunu bana daha önce de söylemiştin. İhanetin bir açıklaması olurmuş belki. Geçerli bir mazereti olmasa da. Ama cinayetin nasıl bir açıklaması olabilir. Üstelik kimseyi öldürmedim diyen biri tarafından.'

Arabama binip gittim. Pars öylece arkamdan baktı. Arabayı uçuruma sürmeyi düşünmedim diyemem. Ama yapmayacaktım. Yaşayacaktım.

Sedef merak etmişti. Ona işe geçtiğimi söyledim. Ve gittim. Sedef geldiğinde her şeyi ona anlattım. Sevdiğim adam bir katil diyecek kadar güveneceğiniz bir dostunuzun olması kesinlikle bir servet değerindeydi. Bir kaç saat sonra Pars geldi. Bütün direnmelerime rağmen beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Kimse ona engel olmaya çalışmıyordu. Sedef dışında. Ama onu da fırlatıp atmıştı bir köşeye. Herkesin yüzünde korkuyu görüyordum.