6-Р ХЭСЭГ
Сэүн : ч-чи энд??
Би түүний царай луу харвал тэр үнэхээр маш муу үнэхээр таагүй харагдаж байлаа. Түүний хоолой нь бараг гарахгүй шахуу мэт байсан ба үсээ ихэнхдээ босгож явдаг залуун үс нь буучихсан уруул нь ч тэр байдгаараа цагаарчихсан нүд нь хүртэл сайн нээгдэж өгөхгүй байгаа мэт хөмсгөө зангидсаар надруу харж байв...
Би : н-нөгөө Сэүнаа
Сэүн нэг гараараа хажуугийн баганаа түшээд : ямар хэргээр? "түүний хоолой арай ч хийн сонсогдож байлаа"
Би : би энд өрөө төлөх гэж ирлээ "аль болох цоглог хэлэх"
Сэүн : дараа дараа бол "хаалгаа хаах"
Би хаалгаа хаахаас нь өмнө гараараа зогсоогоод
Би : Яа одоо л биш бол боломжоо алдаж байнэ гэж мэдээрэй "хөмсгөө зангидах"
Сэүн нүдээ анисаар : би тоглоом хийхээр биш байна "хаалгаа хаасаар орчихов"
Би хаахаас нь өмнө байдгаараа хурдан хөдлөх гэсэн ч чадсангүй...бурхан минь би гараа аваагүй бол миний гарыг хавчих шахлаа эйшшш байж байгааг нь тэгтлээ их өвдчихөөд юу ч болоогүй юм шиг хаалгаа хаагаад орчихож байгаа юм уу? Хүн энд санаа зовоод ирсэн байхад......аль ирж байхдаа л санаа зовж байсан бол ирээд царайг нь биеийн байдлыг нь хараад бүр ч их санаа зовчихлоо
Би утсаа гаргаж ирсээр Мёнхигийн найз залуу Минжүнрүү залгалаа
ААА яагаад утсаа авахгүй байгаа юм бэ? Би салгаад дахин залгалааа...
Минжүн : өөө Хэсү-яа
Би : Минжүнаа би Сэүний гадаа ирсэн ч тэр...ямартай ч чи нууц кодыг нь мэдэхгүй биз
Минжүн гайхсаар : 0412 гэхдээ хаалгаа тайлахгүй байгаа юм уу?
Би : ани тэр..
Минжүн : ямартай ч очсонд чинь үнэхээр их баярлалаа
Би : үгүй дээ за тасаллаа тэгвэл
Минжүн : за хэрэг гарвал залгаарай. Биеийнх нь байдлыг ч бас хэлээрэй мм?
Би : заа "таслах"
Би ч утсаа тасалсан даруйдаа 0412 гээд шууд л нууц кодыг нь хийгээд гэрт нь орчихлоо. Гэнэт энэ их зориг хаанаас гарж ирсэн юм гэмээр би шууд л ЯА У СЭҮН гээд гэрээр нь нэг ориллооо...
Гэрлүүү нь ортол : ^o^
Ганцаараа тэгээд ийм том байранд амьдардаг юм байхдаа???!!
