45-Р ХЭСЭГ
Лухан эргэж харан явахаар азнахдаа дахин зогсон : маргааш өглөөний 6 цаг...түүний нисэх цаг...хэрвээ чи ирэхгүй л юм бол ҮҮРД ТҮҮНИЙГ АЛДАЖ Ч МЭДНЭ...
Сэүн : ...............
Лухан санаа алдсаар буйдан дээр газар ширтэн цөхрөнгүй байдалтай суух Сэүнын хажууд очин : заавал ирэх хэрэгтэй. Чи ч гэсэн түүнд хайртай штээ "түүний мөрөн дээр зөөлөн цохиод" явлаа..тэгэж байгаад холбогдъё "гэсээр эргэн алхсаар Сэүнийг гэрийг орхилоо"
Харин гэртээ үлдсэн Сэүнийд хувьд тэр ч мөн адил ялгаагүй хэлж барахын аргагүй их шаналал , зовлонд автан нүдэнд нь нулимс цийлэгнэсээр аргаа баран суусаар хоцорлоо...
***
/Хэсү-гийн талаас/
Луханы гэрт ганцаараа сууж байхаар гэсээр би гадаах тоглоомын талбай зэргийг нь тойрон алхаж байгаад удалгүй орцных нь үүдэнд сууж байтал Лухан ч тэр машинтайгаа хүрж ирлээ
Лухан машинасаа буун : яагаад гадаа байгаа юм бэ сэрүүхэн байхад
Би : хэхэ..зүгээр л...болчихсон уу? "босох"
Лухан : ммм "зөөлөн инээмсгэлэх"
Би : за тэгвэл...
Лухан надад хаалга онгойлгож өгөн хаагаад өөрөө жолооны ард орж ирэн суун хөдөллөө...
Лухан жолоогоо барисаар : Хэсү-яа-
Би : хэлэх хэрэггүй дээ...Сэүнийг ямархуу байсан талаар асуухгүй "цонхруу харах"
Лухан уруулаа жимийснээ : яадаг билээ би тэр залуугийн талаар ярих гээгүй юмсан
Би Луханруу гайхан харсаар : юу?
Лухан надруу харан зөөлөн инээмсгэлчихээд эргэн замруугаа харан : толгой нь яаж байна гэх гэж байсан юм
Би хальт инээмсгэлчихээд урагшаа харан толгой дохисоор : ммм зүгээрээ
Лухан : өөр өвдсөн газар байхгүй биз дээ
Би толгой сэгсрээд : байхгүй ээ. Гэхдээ Лухан
Лухан : за
Би цонхны цаагуур өнгөрөх дэлгүүрүүдийг хараад ээж дээрээ очих хүн бэлэг авж очин баярлуулах хэрэгтэй шүү дээ гэсэн бодол төрлөө
Би Луханруу хараад : би дэлгүүр хэсэх хэрэгтэй юм байна.. ээждээ ямар нэгэн гоё зүйл авчихаад оройхон хувцасаа бэлдчихэж болох байх
