17-Р ХЭСЭГ
Би : ЭМНЭЛЭГЭЭ?? О.О
Бурхан минь эмнэлэг гэсэн үү? Үгүй ээ яасан болоод? Юу нь өвдсөн болоод??
Сэүн гайхсаар : хэн? Эмнэлэг гэсэн үү?
Залуус ч мөн дуугаа ялимгүй өндөрсгөсөн надруу гайхцгаан харж байв..
И Юункёк : тиймээ-
Би сандарсаар том нүдэлсээр : хаана хаана байдаг эмнэлэг вэ?
Ахаас ч хаягийг нь авсан даруйдаа би утсаа таслаад цүнхээ авлаа..
Сэүн : хэн залгаад? Хэн эмнэлэгт
Би сандарсаар Сэүнрүү хараад : Мёнхи тэр тэр эмнэлэгт хүргэгдчихсэн гэнэ ээ. Тэгээд хажуу айлын ах надруу залгаад...ахх яана аа ямартай ч би-"санаа зовох"
Сэүн : явъя "гадуурх хувцасаа шууд бэлтгэлийн өмд пүүз футболкон дээрээ өмсчихөв"
Бэк : бид ч бас явах уу?
Лае : зүгээр байгаа?
Суо : хэрэгтэй гэвэл бид ч гэсэн-
Сэүн : зүгээрээ. Би хүргээд өгчихье. Минжүнрүү харин залгаад хэлчих гарцгаая "мөрнөөс барисаар хаалга руу түлхэн гарах гэж байтал"
Суо : Сэүнаа
Сэүн эргэж хартал Суо машиныхаа түлхүүрийг шидлээ...
Суо : унаад яв
Сэүн : мм.. за
Бид 2ч заалыг орхитол араас болгоомжтой яваарай гэж хэлэх нь сонсдлоо. Сэүн ойрд жолооч ахаараа хүргүүлж байсан болохоор машинаа унаагүй явж байсан ч Суо түүнд машинаа өгсөнөөр бид суугаад заасан эмнэлэг руу хурдаллааа..
Замд толгойд муу муухай элдэв бодол бодогдож би маш их сандарч айж , хэрвээ очоод үнэхээр хүнд өвдчихсөн байвал бүх бурууг өөр дээрээ тохохоо сайн мэдэж , гагцхүү зүгээр л уучлалт гуйгаад гэртээ хамт байж байхгүй яав даа гэж бодож байв...
Сэүн надруу хараад : зүгээр байх аа мм?
Нүдэнд нулимс цийлэгнэсээр санаа алдаж зовсоор цонхруу харах...
Сэүн : аль эмнэлэг гэлээ?
Би : **** "хаягийг нь хэлэх"
Сэүн чихэвчээ зүүсээр хэнтэй ч юм утсаар ярьж эхэллээ...
Сэүн : аа ахаа би Сэүн байна , тиймээ , юу харин таниас гуйх нэг гуйлт байна..
Би : "хэнтэй яриад?"
