39-Р ХЭСЭГ
Би : нүүж байна...чиний гэрлүү "инээх"
Сэүн итгэж ядсан байртай инээгээд : юуу??...
Би юу ч болоогүй мэт: Минжүн Мёнхи хоёр байгаа болохоор би хувцасаа аваад гараад ирлээ..яасан чи намайг гэртээ байлгамааргүй байна уу тэгвэл мартаад "гараа дэлгэн" надад хонох газрын мөнгө өгчих
Сэүн миний дэлгэсэн гарнаас татан намайг тэвэрсээр : энэ эмэгтэй намайг гайхшруулж ханахгүй юм аа дэбак мм яа чи үнэхээр "тэвэрсээр ийш тийш хөдлөн зөөлөн сэгсчих"
Би : "чимээгүй инээх"
Сэүн намайг тавин надруу харсаар : үнэхээр биз? Үнэхээр "инээсээр" манайд байна биз? Үнэхээр биз дээ мм? Яг миний нүдрүү харж байгаад хэлдээ дахиад хэлдээ
Би нүдрүү нь хараад : надад явахад минь тийм ч удаан хугацаа үлдсэнгүй штээ...би тэнд очоод дор хаяж 2 сар болно...тиймээс явах хүртлээ хамт баймаар санагсан болохоор тэгээд ч Мёнхи Минжүн хоёрыг хамт ч байлгамаар тэгээд л... "зөөлөн инээмсгэлэх"
Сэүн миний үсийг илбэсээр надруу харж байгаад удалгүй тэвэрсээр : дээбак дээбак...үнэхээр их жаргалтай байна бүр ч их жаргалтай болчихлоо..thank you thank you "инээх"
Би : чии үнэхээр күүл найз охинтой гэдгээ мэдэх үү
Сэүн намайг тавин надруу хараад : ммм "инээмсгэлэх"
Би ч түүний хацарнаас нь барисаар шуудхан л уруул дээр нь үнсэн улмаар үнсэж эхэллээ...тэр минь ч тэр эргүүлэн бүсэлхийгээр минь тэвэрсээр үнсэх нь тэр...
***
Сэүн бид хоёр явсаар удалгүй гэрийнх нь гадаа ирэн цахилгаан шатанд суусаар явж байв
Би : Сүхён хаана байгаа юм?
Сэүн : гэртээ "төв царайлах"
Би : аль гэр
Сэүн : гэрлүүгээ өчигдөр явчихсан
Би : ммм...зүгээр үү
Сэүн : тэр зүгээр байхгүй гээд хаачих юм бэ "хайхрамжгүй лифтэн доторх толинд үсээ засангаа хэлэх"
Би : чвв..хүйтэн сэтгэлтэй гэдэг нь чи арай хөөсөн юм биш биз
Сэүн надруу ойртоод : ани "шивнэх"
Би түлхэсээр : үнэхээр биз
Сэүн : аав нь ирээд аваад явсан
Би ч гэнэт тэдний гэр бүл ямар хүмүүс гэдгийг нь санасаар арай Сэүнд ямар нэгэн зүйл болоогүй байгаа гэж санаа зовлоо
