Alpha Omega

Butterflies

Kara's POV

I massaged my temples before aiming the daggers at the ants. I have been training for hours now pero sa tuwing hinahagis ko ang daggers tila nahihilo ako.

Ang bigat kasi ng pakiramdam ko.

I inhaled before throwing them. And for the fourth time, I missed.

Wala naman sigurong mali sa footing ko... or hand position... or even my posture. Yung utak ko lang talaga na ayaw magfunction in accordance with my body.

Something's weighing me down. I realized.

I went to collect my daggers stuck on the tree. "Someday I'll get you little ants." I murmured under my breath.

I flinched when I pulled the blade instead of the handle. Tinignan ko ang dugo na dumadaloy sa palad ko.

I'm out of focus today.

Kaya napagdesisyunan kong hanapin kung saan galing ang distraction. I looked around and saw nothing. Saka ko napansin ang mga bulaklak na tila nakayuko sa paanan ko.

I sighed.

Mukhang alam ko na kung bakit ang bigat ng atmosphere dito sa forest.

I closed my eyes and saw yet another surroundings when I opened them.

Pamilyar ang lugar na'to. I believe this is the beach we went once. The one located near the Huntre's Camp. Where the boys attempted a surprise.

Kusa akong napangiti.

Pero naglaho rin ito nang makita ang isang babae na nakaupo. Facing the the ocean.

Siningkit ko ang mga mata ko at napagtantong si Cesia nga ito. Of course it's her. Sino pa ba ang kilala kong tao na kayang makontrol ang mood ng kapaligiran niya.

"Mind if I sit down?" I asked.

Halatang nagulat siya. She nodded before wiping her tears. An attempt to hide her sadness.

But everyone knows she failed at that. Dahil una, ang bigat ng atmosphere at pangalawa, namumula pa rin ang ilong niya.

"Why would I find a daughter of Aphrodite crying all by herself?" kumunot ang noo ko. Pumalpak ba kaming Alphas kaya't nag-iisa siya ngayon? Did we fail to show her how we could be trusted?

"No. Mali ang iniisip mo Kara. Gusto ko lang mapag-isa ngayon... kasi.. w-wala lang.. trip ko lang siguro..." sagot niya.

I raised an eyebrow. "that's just the worst lie Cesia." seryoso ba siya? I can clearly see the wet trails her tears left on her cheek.

Tapos sasabihin niyang trip lang niya? I shook my head.

Napalunok siya bago pinakawalan ang mga luha na kanina pa niya pinipigilan. "I-I'm s-sorry.." she whispered with her raspy voice.

Pati boses niya napapagod na pero yung mga luha niya patuloy pa rin.

Red forehead...

Rough voice...

Clenched fists...

"Are you... mad at something?" Inangat niya ang ulo niya at tinignan ako saka tumango.

"P-pakiramdam ko kasi... Lumaki ako sa mundo ng mga kasinungalingan... t-tapos.. ayoko magalit k-kasi..." with every pause of her sentence she inhales sharply.

"Hey... I can't understand you.." I stroked her back.

Huminga siya ng malalim. "hindi ko totoong auntie si auntie.. y-yung a-ano... hindi daw kami biologically related.."