Saat sabah altıya geliyordu ve ben hiç uyumamıştım. Zaten yeterince uyumuştum ve ayrıca düşünmekte uyumamı engelliyordu.
Ali ise hâlâ gelmemişti...
Bana bu kadar tavır alacağını bilseydim kesinlikle bu aptallığı yapmazdım!
Elim onun yastığına giderken iç çektim. Onun şu an burada olması gerekirdi...
Yavaşça yastığını aldım ve sımsıkı sarıldım. Burnumu yastığa gömerken onun kokusu burnuma dolmuştu bile...
Gözlerim yeniden dolduğunda neden sürekli ağladığımı bile bilmiyordum...
Bir anda kapının açılmasıyla birlikte sesimi çıkarmadım.
Adım sesleri yaklaştığında gözlerimi sımsıkı kapattım.
"Loya?" Ali'nin sesini duymamla hiçbir şey söylemedim.
Gelecek zamanı mı bulmuştu?
Utançla yanaklarım kızardığında neyse ki saçlarım önüme düşmüştü ve yüzüm gözükmüyordu.
Sizler için yeni bölümden küçük bir kesit paylaşmak istedim...
INSTAGRAM:
rumeysagulhanhikayeleri
👆🏻👆🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)
General FictionGENEL KURGU #1 Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen...
