Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)

KESİT

"Sen merak etme baba, ben Beliz'ime gözüm gibi bakıyorum." Şaşkınca Kurt'a baktım.

Beliz'ime...

Babam zaten bir şeylerden şüpheleniyordu, şimdi iyice şüphelenecekti!

Babam kaşlarını kaldırdı ama bir şey söylemedi.

"Baba?" Bakışları bana döndü. "Ben seni çok seviyorum." Gülümsedi ve elimi alıp dudaklarına götürdü.

"Ben de seni çok seviyorum fıstığım." Dedi ve elimi öptü.

"Bana çok kızdın değil mi?" Dediğimde durdu.

"Kurt bana bir şeyler söyledi ama seninle konuşamayınca sinirlendim. Biliyorsun ki baban sensiz dayanamaz." Uzandım ve yanağını öptüm.

"Ben de babamsız dayanamam. Üç ay bize çok babacığım, bir gün sonra yeniden birlikte uyuyacağız." Babam derin bir nefes aldı.

"Çok şükür." Saçımı öptü. "İçerideyken senin özleminden ölüyordum ama artık hasret bitecek, hep birlikte yaşayacağız." Şaşkınlıkla babama baktım.

"Kurt'da mı bizimle yaşayacak?" Mutlulukla sorduğum soruyla birlikte babam kaşlarını çattı.

"Beni, seni ve anneni kastetmiştim." Dedi.

Yanaklarımın utançla yandığını hissettiğimde Kurt'un alayla güldüğünü duydum.

"Ş-Şey ben öyle deyince yanlış anlamışım." Babam bana ardından Kurt'a baktı.

"Sizin aranızda bir şey yok değil mi?" Diye sorduğunda elim ayağım titremeye başlamıştı...

Sizler için küçük bir kesit yayınlamak istedim, güzel bir bölüm sizleri bekliyor!

Yeni bölümü sınır geçer geçmez atacağım.🤗

INSTAGRAM:

rumeysagulhanhikayeleri

👆🏻👆🏻