Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)

ÖZEL BÖLÜM -I

Urfa'da geçen yeni hikâyemi kütüphanesine eklemeyenler varsa, hemen eklemelerini öneriyorum.

Bambaşka bir Doğu hikâyesiyle karşınızdayım... Kurgusu şimdiden çok içime sindi.

Adı KARDELEN, profilime girince rahatlıkla bulabilirsiniz!

BELİZ

Uyuyan kızımın kokusunu içime çektim. Daha yeni banyo yaptığı için, mis gibi kokuyordu... Her zaman çok güzel kokuyordu ama şimdi daha bir başkaydı...

"Annem, güzel kızım..."

Huzurla küçük ellerini öptüm.

Kapının çalmasıyla birlikte sinirle bir küfür savurdum. Kurt Bey ısrarla kapıyı çalıyordu! O çalınca da Alina hemen uyanıp, baba diye ağlamaya başlıyordu.

Kapıyı açtığımda sırıttığını gördüm.

"Bilerek yapıyorsun değil mi?" Dediğimde kollarını açtı.

"Birileri beni özlememiş demek..." Daha fazla dayanamadım ve boynuna atladım.

Kurt beni sıkıca sardı ve bacaklarımı tuttu. Bacaklarımı beline sardım.

"Özlemez olur muyum hiç? Sadece kızımız uyuyor, senin geldiğini anlayınca heyecanlanıyor!" Güldü.

"Acaba kime çekmiş?" Dediğinde onun yanaklarını öptüm.

"Ben de heyecanlanıyorum..." Saçlarımı öptü.

Dudağıma sıcak bir öpücük kondurdu. Aşkla sevdiğim adamın gözlerine baktım.

İçeriden gelen ağlama sesiyle birlikte dudağımı büktüm.

"Ben daha sana doymamıştım ki..." Diye sızlandım.

Kurt kapıyı ayağıyla itip kapattıktan sonra kızımızın odasına girdi. Beni hâlâ kucağından indirmemişti.

"Güzelim..." Alina babasını görünce daha çok ağlamaya başladı.

Kurt mecburen beni yere bıraktığında ona sokuldum. Kızımızı kucağına aldı ve o güzel yüzünü doyasıya öptü...

"Babacığım, geldim." Alina ağlamayı kesmişti.

Kurt kızımızın yaşlı gözlerini sildi ve burnunun ucunu öptü.

"Baba..." Alina ona sıkıca sarılmıştı.

Onların güzelliğine içim gitmişti...

"Babanın sesini duyanınca hemen uyandın tabii! Bazen babanı daha çok sevdiğini düşünüyorum, haberin olsun." Dedim.

Alina bana hiç bakmadan babasının sakallarıyla oynamaya başladı.

Kurt küçük bir kahkaha attığında dudağımı büktüm. "Evlat değil hain!" Diye söylendim.

Kurt kızımızı öpücüklere boğduğunda kıkırdadı.

"Şimdi uykunu bölmeyip, tekrar uyuma zamanı! Tamam mı babacığım?" Dediğinde Alina ofladı.

"Hayır!" Hayır bile diyemiyordu...

Daha fazla dayanamayıp onu kucağıma aldım. O küçük burnunu ısırdığımda inledi.

"Anne, bırak!"

Tatlı tatlı homurdanmasına kıyamadım ve onu göğsüme bastırdım.

"Anneyi seviyor musun?" Diye sorduğumda gülümsedi.

"Çok!" Ardından yanağımı öptü. "Ben annemi çok seviyorum!" Kurt güldü.

Arkamdan bana sarılan kocamla birlikte gülümsedim.