Telefonuma delici bakışlarımla bakarken Arzu bana gözlerini devirerek konuştu.
"Kızım amma kastın sen de. Alt tarafı arayacaksın. Ne oluyor sana böyle?" Ne oluyor bana böyle? Bilmiyorum. Ama yarım saattir Doğaç'ın numarasıyla bakışıyorum ve sanırım ezberledim.
"O diğerleri gibi değil. Üstelik... Beni hafife almasından korkuyorum. Yani onun için sıradan bir kız olmak istemiyorum."
"Resmi var mı bu çocuğun?" Sana resmini göstereyim de ağzının suyu mu aksın?
Başımı iki yana salladım ve tekrar telefonuma döndüm. Resmi yoktu zaten, onu hiçbir yerde bulamamıştım. Son çare telefon numarasıydı ve onu da çok sevgili bilinmeyenim halletmişti.
"Arayacağım ben ya, ne olursa olsun." Kendime düşünme fırsatı vermeden arama tuşuna bastığımda telefon bir süre çaldı. Daha sonra duyduğum ses tüm sinirlerimi hoplatacak cinstendi.
"Alo, kimsiniz?" Hatırladığım kadarıyla Doğaç kız değildi. Ya bilinmeyen beni ağır trollemişti ya da ilk seferinde olduğu gibi Doğaç Bey kızları götürüyordu.
"Doğaç orada mı?" Sesimdeki kıskançlık Arzu'yu şaşırtırken beni çok şaşırtmamıştı açıkçası. Sonuçta hoşlandığım tüm erkekleri elde etmeye alışmıştım. Hepsi sadık değildi ama en azından bana yakalanacak kadar aptal da değillerdi. Gerçi Doğaç'ın bana yakalanmak gibi bir sorunu yoktu ama...
"Birazdan gelir, sen kimsin?" Yüzümde sinsi bir sırıtış oluşurken yapacağım şeyin sonuçları önemli değildi.
"Benim kim olduğum önemli değil. Ama demek ki Doğaç'ın bahsettiği kız sensin."
"Doğaç benden mi bahsetti?" Kızın heyecanla sorduğu soru yüzümdeki sinsi sırıtışın daha da büyümesine sebep olmuştu. Aptal kız.
"Evet, çok hoşlanmış senden. Ama ilk adımı senden beklediğini söyledi."
"Ne adımı? Ne yapmam gerekiyor?" Arzu bana tuhaf tuhaf bakarken onu umursamayıp telefondaki aptalla konuşmaya devam ettim.
"Odaya geldiğinde onu sevgili olmaya ikna et. Biraz naz yapabilir ama bu seni istemediği anlamına gelmiyor." Böyle bir şeyi başaramayacağına o kadar emindim ki, o yüzden böyle rahatça söylemiştim.
"Öyle mi?" Telefondan gelen erkek sesiyle yataktan düştüm ve kafamı komidinin kenarına çarptım.
"Ah!"
"Kimsin sen?" Yüzümü buruşturup gözlerimi kapattım. Kaçmak bana göre değildi o yüzden ona gerçeği söyleyecektim.
"Gülçin ben."
"Gülçin... Neye bulaştığının farkında mısın?"
"Bana komik olmadığımı söyleyemezsin. Tabi planımı bozmasan daha komik olabilirdi ama..."
"Komiksin ve ben komik kızlardan hoşlanmam. Yeterince açık olabildim mi?"
"Bu güzel, demek daha önce hiç komik bir kızdan hoşlanmadın."
"Evet."
"Belki bu sefer aşık olursun." Telefonu cevap vermesine izin vermeden yüzüne kapattığımda yerden kalkıp yatağa geçtim ve yüzüme aptal bir ifade yerleştirdim. İkinci hamlemi yapmıştım ona karşı. Beni düşünmek zorundaydı, çünkü o bir erkekti. Bana karşı henüz bir şeyler hissetmiyordu ama ara sıra aklına geliyordum.
"Meteler buluşmak istiyor." Arzu'nun sesini duyduğumda gerçek dünyaya dönmüştüm.
"Meteler kim kızım?"
YOU ARE READING
BİLİNMEYEN HAYATLAR (texting)
Short Story||TAMAMLANDI|| Gülçin dışarıdan bakıldığında umursamaz, egolu ve güzel bir kızdan daha fazlası değildir kimse için. Bunun farkındadır. Yüzeysel ilişkilerden şikayetçi değildir ve böylesinin daha iyi olduğunu düşünür. Ta ki bir gün bilinmeyen bir num...
