Fotoğraf Doğaç'a ait. Bir miktar aşık olmuş olabilirim ...
@bwocean bana tavukburger ısmarlayacaksın, biliyorsun değil mi?
Bölüm tamı tamına 1700 kelime. Oylayıp yorum yapmayanı bıçaklarım sdşlfkş
İyi okumalar!
***
Aynadaki yansımama son kez göz gezdirirken saçma bir buluşma için fazla özendiğimi geçirdim içimden. Ama Arzu öyle söylediğinde... Yani gerçekten birine aşık olmak gibi bir saçmalık yapacağımı düşünmemişti her halde.
O halde neden kendime aksini ispatlamaya çalışıyordum?
Ne zamandan beri insanların ne düşündüğünü önemsiyordun?
Başımı iki yana sallayıp saçlarımı elimle karıştırdım ve küçük sırt çantamı alıp kendimi dışarı attım.
Dışarı çıktığımda yeni evimin çevresine şöyle bir göz gezdirdim. Hiç tanımadığım birinin benim için böyle bir şey yapmasına izin verdiğime inanamıyordum. Bu kötü hissettiriyordu ama o lanet evde durmaktan daha iyiydi. Kimse bana kötü gözle bakmıyordu ya da nefret etmiyordu en azından.
Ve bunu kesinlikle ona ödeyecektim, o ne kadar itiraz ederse etsin böyle bir şeyin altında kalamazdım.
Dalgın adımlarla yürürken neredeyse Arzu'nun evine varmıştım. Telefonumu çıkartıp ona geldiğime dair mesaj atarken köşedeki banklardan birine oturdum.
Arzuların evi büyük bir sitedeydi. Arzu'nun babası cidden zengindi ve bildiğim kadarıyla iyi biriydi. Yani en azından benim annem gibi kızını ondan yirmi yaş büyük birine satmaya kalkışmamıştı. Ah! Onu asla affetmeyecektim.
Arzu'nun ince bedeni görüş alanıma girdiğinde onu baştan aşağı süzdüm. O her zaman bakımlı kızlardandı. Markete giderken bile makyaj yapanlardan... Asla onun kadar uğraşmazdım.
Kendimle barışıktım. Kusursuz bir insan değildim elbette, benim de kendimde beğenmediğim şeyler vardı. Ön dişlerimin yamukluğundan ve çillerimden hoşlanmıyordum. Ama kusursuz olmak istemezdim. İnsan kusurlarıyla daha güzeldi, insan kendi kusurlarını bir lütuf gibi taşıdığında en güzeldi.
Uzun topuklularıyla önümde dikildiğinde gözlerim istemsizce spor ayakkabılarıma dönmüştü. Sırıttım. Erkekleri etkilemek için benden daha fazla çabaladığı kesindi. Artık çabalamıyordum ama bir zamanlar ben de çabalamıştım.
Beni sevmelerini umut ederek.
Sahte olduğunu bilsem de ilgiye ihtiyacım vardı. Bunu kimse yargılayamazdı çünkü benim kadar yalnız olan birine rastlamamıştım.
Ama artık eskisi kadar yalnız hissetmiyordum. Bilinmeyen, içimdeki boşluğu garip bir şekilde dolduruyordu ve ben henüz adını dahi bilmiyordum.
"Orada oturmaya devam etmeyeceksin herhalde?" Ayağa kalktığımda spor ayakkabılarımla bile ondan daha uzun olduğumu fark edip gülümsedim. O ise buna homurdanmıştı.
"Nereye gideceğiz?" Yüzüne kendini beğenmiş bir gülümseme yerleştirirken saçlarını arkaya savurup konuştu.
"Gidince görürsün."
***
Şu an dövüş kulübünün önünde dikildiğime inanamıyordum ama gerçekti. Arzu'ya yandan bir bakış atarken buluşacağımız kişinin Doğaç olmamasını umdum. Bana en son "Ben kimseyle buluşmam." demişti, öyle değil mi?
ESTÁS LEYENDO
BİLİNMEYEN HAYATLAR (texting)
Historia Corta||TAMAMLANDI|| Gülçin dışarıdan bakıldığında umursamaz, egolu ve güzel bir kızdan daha fazlası değildir kimse için. Bunun farkındadır. Yüzeysel ilişkilerden şikayetçi değildir ve böylesinin daha iyi olduğunu düşünür. Ta ki bir gün bilinmeyen bir num...
