Bilinmeyen Numara: Analar neler doğuruyor be...
Bilinmeyen Numara: Valla maşallah.
Gülçin: Eyvallah gülüm ;)
Bilinmeyen Numara: Ne eyvallah?
Gülçin: Analar neler doğuruyor dedin ya...
Bilinmeyen Numara: Onu sana dediğimi nereden çıkardın?
Gülçin: Bana demediysen kime dedin o zaman?
Bilinmeyen Numara: Aynadaki yansımama şsldfkşsdkgihdf
Gülçin: GERİ ZEKALI
Gülçin: Ya of sdşlfkgşdsk
Bilinmeyen Numara: :)
Gülçin: Yine engel yemek istiyorsun sanırım :)
Bilinmeyen Numara: Engel arsızı oldum, haftada bir yemeden yapamıyorum...
Bilinmeyen Numara: Onu bunu geç de
Bilinmeyen Numara: Sen neden eve döndün?
Gülçin: Nereye gideyim?
Gülçin: İstersen eski sevgililerimden birinde kalayım sdlşfklşdsg
Bilinmeyen Numara: :):):):):)))
Bilinmeyen Numara: Senin için bir yer ayarlayabilirim.
Gülçin: Kim olduğunu bile bilmiyorum.
Gülçin: Bunu kabul eder miyim sence?
Gülçin: Ne sanıyorsun sen beni?
Bilinmeyen Numara: Kızım sen de hemen yanlış anlıyorsun.
Gülçin: Kızım deme bana.
Telefonum çalmaya başladığında derin bir nefes alıp telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. Yine o büyüleyici ses tonunu duyacak olmanın verdiği heyecanla sık sık nefes değiştiriyordum. Alt tarafı bir sesti işte ama o sesi öyle kullanıyordu ki ağzından çıkan her kelime sanki bir şiirin parçası gibiydi.
"Kızım deme bana." Dedi beni taklit ederek. Sesini öyle inceltmişti ki gülmeden edemedim.
"Uyuz oluyorum, ne yapayım?"
"Ananınki."
"Bak o olur. Anneme küfür serbest." Telefonun diğer ucundan güldüğünü hissedebiliyordum. Nasıl gülüyordu acaba? Sana ne Gülçin?
"Eee, neden aradın beni?"
"Sana kalacak bir yer bulabilirim."
"Senden böyle bir şey istediğimi hatırlamıyorum. Kimsenin iyiliğine ihtiyacım yok." Bu eve meraklı değildim, hatta nefret ediyordum. Komşuların hepsi annemin ne iş yaptığını biliyordu ve bana da o gözle bakıyorlardı. Kimse bizi sevmiyordu, bizi apartmandan attırmak için yapmadıkları şey, toplamadıkları imza kalmamıştı. Annem bu meseleyi nasıl halletmişti bilmiyordum ama hala buradaydık işte. Tabii bu bizden nefret ettikleri gerçeğini değiştirmiyordu.
"Bu iyilik değil zaten. Benim için çalışacaksın ve karşılığında kalacak bir yerin olacak."
"Senin için çalışacağım?"
"Aynen öyle, kabul edersen tabii."
"Neden peki? Neden benim için bu kadar uğraşıyorsun, bu çok saçma."
"Çünkü sen o evde kalırken benim içim rahat etmiyor." Yavaşça yutkunup söylediği kelimeleri hazmetmeye çalıştım. Birinin beni düşünmesi güzeldi belki ama beni korkutuyordu. Güvenemiyordum, elimde değildi. Kim olduğunu bile bilmezken nasıl güvenecektim ki? Benimle dalga geçiyor bile olabilirdi. Öte yandan ben kimseye güvenmiyordum ama bilinmeyene güvenmeye yakındım. Kim bilir, belki güveneceğim ilk insan o olurdu.
"Ne yapacağım? Ben okuyorum hala, çalışamam ki..."
"Hasta bir kız var."
"Dur. Hasta bakıcılığı falan yaptıracaksan hiç almayayım canım, ben gelemem öyle şeylere."
"İki dakika susup dinlersen ne istediğimi anlayacaksın."
"İyi tamam, dinliyorum."
"Kız senin yaşlarında. Bir trafik kazası yüzünden yatağa bağlı yaşıyor. Bakıcıları ve hemşireleri var. Ama arkadaşı yok."
"Kızın arkadaşı olmamı mı istiyorsun? Benden?"
"Evet. Öyle de denebilir."
"Arkadaşlık konusunda en başarılı tecrübem Arzu ve onun da nasıl olduğunu biliyorsun. Ben... yapamam."
"Ben senden onunla konuşmanı ve yanında vakit geçirmeni istiyorum. Etrafında yaşıtı kimse yok, bu yüzden yalnız hissediyor."
"Sen neden gitmiyorsun yanına? Ayrıca kim bu kız?"
"Gidemiyorum. "
"Neden?"
"Çünkü yanına yaklaşmam yasak. Bu yasağı o koydu."
"Kız beni senin yolladığını öğrenirse?"
"Öğrenmeyecek. Onunla benim hakkımda konuşmayacaksın." Başımı sanki görebilirmiş gibi iki yana salladım. Bilinmeyen kötü biri değildi, bunu kötü niyetle yapmadığından emindim ama ona ne kadar güvenebilirdim ki?
"En azından dene. Eğer içine sinmezse yapmazsın. Ve emin olduğum bir şey var."
"Neymiş o?"
"Buna senin de ihtiyacın var."
"Ya benden hoşlanmazsa?"
"Hoşlanacak. Şimdi kapatmam gerek. Cevabını bekleyeceğim."
أنت تقرأ
BİLİNMEYEN HAYATLAR (texting)
القصة القصيرة||TAMAMLANDI|| Gülçin dışarıdan bakıldığında umursamaz, egolu ve güzel bir kızdan daha fazlası değildir kimse için. Bunun farkındadır. Yüzeysel ilişkilerden şikayetçi değildir ve böylesinin daha iyi olduğunu düşünür. Ta ki bir gün bilinmeyen bir num...
