Manifesto

Gidiyorum.

Gidiyorum..
Odamızın ışığını söndürüyorum..
Son bir kez dönüp bakma dürtüsüne galip geliyorum..

Ama ne var ki bu seferde göz yaşlarıma mağlup oluyorum...

Valizim çok ağır inan ki,içinde sana ait anıların...
Ağır olan ne biliyor musun ?
Beraber çıktığımız merdivenleri tek başına sağımda ki ağırlıkla ve ıslak elmacık kemikleriyle inmek.

Titrek ellerimle trabzanları tutarken dönüp kapıya bir daha bakıyorum.

Soğuk rüzgar karşılıyor beni..
Sokak en az benim kadar ıssız şimdi..
Gölgemi önüme katıp yürüyorum..
Yürüdükçe ay peşimden sürükleniyor.

Şehrin en ıssız kafiyesi sanki bu gece.
Evler sırılsıklam sokağına aşıkken...
Mülteci geleceğime koşuyor firari adımlarım..

Gidiyorum...
Çünkü beni solgun ve dökülen saçlarımla görmeni istemiyorum.

Gidiyorum...
Beni hep canlı ve neşeli hatırla diye.

Sen bilmezsin yorganımın altında ki öksürük krizlerimi...

Gidiyorum...

Ve gece şahit oluyor bana.
Ağaçlar da hüzünlü,bozmuyorlar gecenin kompozisyonunu.

Gidiyorum...

Ansızın hemde...

Tanımadığım bir şehrin,tanımadığım kaldırımlarında,tanıdık bir melodiyi ıslık ıslık çalmak için gidiyorum.

Gidiyorum...
Çünkü ben Ölüyorum...