Küfründen ikinci fırtı çekiyor, ömrünü kasketinin altına saklamış olan ihtiyar.
Umutlanıyorum yine içinden seni savuracak ve loş ışıkla silüetin buluşacak diye.
Ama olmuyor...
Öyle bir hapsoluyorsun ki o yaşlı göğüs kafesine, sanki kayboluyorsun daha hayat bulmadan.
Nasılda ustalıkla tutuyor nasırlı parmaklara rağmen yüz yıllık yalnızlığı.
Şeker kokusu düşüyor yine aklıma ve koşuyorum soluk soluğa az önce geçtiğim kaldırıma, hareketli metallerin kornalarına aldırmadan...
Not:Şiiri beğendiyseniz eğer dostlar, bir iki şiir dostunu daha etiketleyin lütfen. Teşekkürler 🙏
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Manifesto
PoetryAşk'ın yasak bölgelerinde... Dozajı yüksek duyguların, Tehlikeli satırlarının, çözümlenemeyen yüklemlerinde ki melankolik dansıma merhaba deyin...