—Dünya birbirimizi suçlayıp durduğumuz oyun bahçesi gibi—
Zengine daima geniştir Kartela.
Fakirin hanesinde hayat kap kara.
Kafanda ki bin planla gireceksin mezara.
İşsiz baba,
ağlayan bir çocuk,
Ve kırıldı kumbara.
Zamparanın hesabı asgari ücrete denk gelir.
Hasta çocuk Annesinin gözleri önünde erir.
Baba zaten çaresiz.
Sorsak adalet mülkün temelidir.
Kahvehaneler diplomalı işsizlerindir.
Veresiye defterlerini sildirmek iş adamlarının,
haberini yapmak ise şovmenlerindir.
Şerefsizdir onun olmayanı peşkeş çeken,
haksız yere kan döken.
Anaların göğsüne dert ve kahır eken.
Serbest kalır tecavüzcü,
Adalet mülkün Temeliyken.
Sabah ayazlarında iki büklüm olur,
hayal kurar işe gidip gelirken.
Açlık sınırında ki evinde,
yorgun argın pünekler
ama mutludur Survivor izlerken.
Hayatını 120 aya inşaa eden emlak düşkünleri.
Nerden aldınız yaşama garantisini.
İşini kaybedemezsin, değil mi.
Yoksa ev gider,
Araba gider,
Umut biter,
Yaşam söner,
Sahne kapanır ve bu oyun biter....
Sevgili okur, şayet bu şiiri beğendiysen, okumasını istediğin kişileri buraya etiketleyerek destek olabilirsin. Şimdiden teşekkür ederim 🙏
VOUS LISEZ
Manifesto
PoésieAşk'ın yasak bölgelerinde... Dozajı yüksek duyguların, Tehlikeli satırlarının, çözümlenemeyen yüklemlerinde ki melankolik dansıma merhaba deyin...
