Manifesto

Göz Göze Geldik

Göz göze geldim,
geceye doğan güneşle.
Kulaklarım esir düşmüştü odamda ki absürt sessizliğe.
Göğüs kafesimde birikiyordu hariçten gazeller.

Göz göze geldik,
boynunda ki urgandan habersiz mesai ye kalan bedenlerle.
Sırtlarında kambur gibi duran meşakkat izleri.

İki el ağlama sesi duyuldu yan odadan.
Duvarlardan sekti önce kahırla harmanlanmış, ucu sivri cümleler.
Beynimin ortasına saplandı ve kanatmaya başladı ruhumun derinliklerine doğru.
Sonra göz göze geldim,
dudakları titreyen Anne ile.

Sokak lambası ile göz göze geldik,
en az benim kadar titriyordu.
Hayata bırakılan bir insan lekesine daha şaitti.
Titreyen hayatımmıydı, yoksa kalemim miydi?

Göz göze geldik, bacaklarına dalgalar vuran küçük kızla.
"Benide yaz, halen onurun varsa! " dedi.
İnsanlığın kıyısına vuran,
minik ciğerlere dolan tuzlu suyduk biz.

Derin nefesler alıyordu odam,
Yıkık bedenim de ortasında.
Ve her iki yanda ellerim,
açılmış göğe.

Damarlarımda pişmanlığım,
Sadırımda birikmiş demirden kelebekler.
Kalbimde mahcubiyetin saatinin tik tak sesleri.

Karanlıktan parılda dı,
Ve biz göz göze geldik o inciyle.
Soruyordu bakışları...

Soruyordu...

Bende cevap yoktu...

Ama o Soruyordu....

Bende gururda yoktu...

Yinede soruyordu...

Fe Eyne Tezhebun!...

Bilmiyorum ki bu gidiş nereye...

"İnsalık adına senden özür diliyorum küçük kız.." 😔