Manifesto

Sessiz Gemi

Rotası umut olan sessiz bir gemideyim.

Valizlerini kabullenememiş yolcuların tesellisiydi,
ceplerinde ki buruşmuş biletler.

Islak limanların Manifestosuydu,
betonlarında patlayan dalgalar.

Şiir kokan sokaklarda, apartman çehrelerinde sürünüyor gölgem.

Eski merdivenlerin gayesiydi,
Şehre giren yabancıyı ele vermek.

Her basamağında ağırlaştı başım,

menteşelerin melankolik gıcırtısıyla aralandı kapı.

Ağıyla, örümceğiyle barışık oda,
kaç gezgini ağırlamıştı kim bilir?

Tanışmak istedim, sırları duvarlarına sinmiş yeni odamla.

Fakat ne sır verdi, nede ser.

Çıkmasın o adem elman dedi.

Köşelerinde hıçkırık yankıları barınıyor,
Pervazların da özlem,
kokumu bir sonra ki misafirine saklama iştahında bu yaşlı oda.

Biliyorum, senin için ne ilkim, nede sonuncu olacağım dediğimde,
yastığım en tehlikeli tuzak kadar sessiz.

Girdabına çekmek isteyen bir dilberin cazibesiyle dürülmüş.

Mazi sarmalına girmek an meselesi, yorgun düşen bedenimle çelişen itinalı yatakta.

Karartılar sen oluyor, gecenin soğuğuda öyle.
Ben, sen oluyorum...

Sonrasın da, yalnızlıkla pataklanıyor içimde büyüttüğüm çocuk.

Soruyor ruhum ;
Hangi anlamı getirebilir ki güneş'in doğuşu...?