Manifesto

Yetim Metafor(KLİPLİ)

Şiirin Videosunu Üstten izleyebilirsiniz👆

Parçalı bulutlu bir umut, yer yer sağnak yağıyordu kahır.

Dejenere sanki ruhum, küfür savuruyor gri bulutlara.

Çünkü seni hatırlatıyor her yağmur tanesi.

Fail-i meçhul bir cinayet gibi duruyor apartmanlar.

Gıcırdayan yaşlı merdiven, sanki acımı paylaşıyor eve dönüşlerimde.

Yorgun ayaklarıma, odalar kör bir labirent.

Geleceğimin ön bahçesine atladım, geçmişimden derin nefesler aldım.
Yandı genzim.

Kırık aynalarla afaki sohbetler yaptım.
Abesle iştigal ettim sokaklarda.

Hayatın damarlarına indim, kendimi köşe başlarında pıhtılaşırken buldum.

Hatırladığım gözlerin, bana aleyhtar.

Arafta hamak kurdum.

Cezvelerde nefret kaynattım.

Demirden ekmekler çiğnedim.

Bir kasabaydım sanki, tozlanmış pencerelerde ki çaresizliktim.

Sokağım gündüz alabildiğine namuzsuz, geceleri bir çocuğun nispetinde masum.

Zulası yağmalanmış her aşığın göz yaşı,
hıçkırıkların karanlıklara doğurduğu taze bir bebektir.

Mutluluk artık epik bir hikayedir.
Ben bir fütürist değilim, ama seni yarınlarımda ölü buldum.

Bakıyorum boş boş duvarlara.
Bakıyorumda odamın rengi yanlızlığım kadar kadim.

Sensizlik kadar tatsız içtiğim çorba.
İsmin, gulat-ı meşhur dimağımda.

Yatağım ve çarşafım çetrefilli ve kaotik.
Yastığıma gömülü kafam, yetim kalmış bir metaforum şimdi....