Save Me | TAEKOOK |

Oyun..

İyi okumalar..

Ondan yavaş bir şekilde ayrıldığımda bakışlarım yine gözlerine döndü. O ise bana bakıp kapıya döndüğünde duraksadı ama gözleri öfkeyle kısılıp kaşlarını çattığında bende dönüp baktım. Gördüğüm kişiyle şok olmuş bir şekilde donup kaldığımda göz kapaklarım titredi. Korkuyla bir adım geriye gittiğimde kalbim yerinde can çekişmeye başlamıştı bile çoktan.

" Hoş geldin.." Pislik ifadesine iğrenç bir gülüş koyarak cümlesini bitirdi. "Oğlum.."

________

Titreyen bedenimi kontrol altında tutmaya çalışsamda karşımda bana gözlerini dikmiş bir şerefsizle bunu yapmak benim için çok zordu. Derin bir nefes alıp vermeye çalıştığımda nefesimin titrediğini hissettim.

Korkuyla terleyen ellerimi sıkan ellerle duraksadığımda yutkunup ona baktım. O ise direkt olarak ona bakıyordu.

" Sen-"

" Taehyung?"

Jungkook'un öfkeyle çıkan sesini Annemin bana seslenişi durdurduğunda bakışlarım oraya döndü.  Gerçekten de Jimin'in eve onları aldığını görmek beni afallatmıştı. Almaz sanmıştım ama almıştı işte.

" Hoş geldin. İçeri-.. geçin." Bakışları birleşmiş olan ellerimize kaydığında duraksadı. Yüzü şekilden şekile girerken en sonunda kaşlarını çatmıştı.

Annem sanırım ilk kez Jungkook'u görüyordu. Ve el ele görmesi ise.. Kesinlikle onun şansıydı.

Jungkook annemin karşısında hafifçe eğilip selam verdi ama kesinlikle bir şey de dememişti. Annem bakışlarını onun üzerinden ayırmazken ne düşündüğünü az çok tahmin edebiliyordum. Bu ilişkiyi onaylamamıştı elbette. Hatta eminim nefret edecekti. Belki de şimdiden etmeye başlamıştı. Homofobik birisi miydi bilmiyorum, bu umrumda da değildi açıkçası. Bana karışmalarına uzun zaman önce son vermiştim.

Annem başını kaldırıp o şerefsize baktığında onun da bizim birleşmiş olan ellerimize baktığını görmüştüm. Bu bakışları artık rahatsız bir hal almaya başladığında Jungkook'un elini daha sıkı kavrayıp yanında durmuştum ifadesizce.

" Ee ne bekliyoruz? Hadi içeri geçelim." Diyen Markla hareket ettiğimizde annemin hala şokla kaldığını görmüştüm ama bu bir yerlerimde de değildi pek. Kenara çekildiklerinde hiç biriyle göz teması bile kurmadan ilerlemeye devam ettim.

Eve tamamen giriş yaptığımızda bakışlarım etrafta gezindi anında özlemle. Cidden insanın evi gibisi yokmuş.

Bakışlarımın takıldığı nokta, salonda ki kalabalık olurken botlarımı çıkartıp -ki bu baya zor oldu.- Kenarda duran ev terliklerini giyip Jungkook'un bizi oraya doğru ilerletmesine izin verdim.

Arkamda kalan annem ve o pisliğin ne yaptığını düşünmek istemiyordum. Hatta beynimin en çöplük kısmına fırlatmak istiyordum ama oradalardı. Jungkook olmasaydı eğer o kapıdan içeri girebilir miydim bilmiyordum bile.

" Geçmiş olsun ikinize de."

Geçmiş olsun dileklerini ileten ilk kişi Baekhyun olurken gergince dudaklarımı bastırıp kafamı salladım.