Save Me | TAEKOOK |

Cinayet..

Epiphany.. 🖤

İyi okumalar..

Bir an yalnız bırakmak ve bırakmamak arasında gidip gelirken arkamı döndüm rahat etmesi için-

" Anne.."

Duyduğum sesle yerime çivilenmiş gibi durduğumda nefesim kesilmişti. Kalbim gümbürtüyle çarparken titreyerek arkamı döndüm. Gördüğüm tanıdık bedenle ağzım aralandı.

" Jungkook..?"

Şokla hala o tarafa bakarken elimdeki çiçekler elimden kayıp yere düştü. Jungkook arkasını döndüğünde göz göze geldik. Ve o an öyle bir şey olmuştu ki kalbimin durduğunu hissettim.

" Taehyung?"

_________

Acının her bir zerresi gözlerine işlenmişken bu sanırım bir ilkti. İlkti çünkü aşılmayacağını düşündüğüm duvarlar yoktu. Yüzünden asla çıkarmayıp benliğini sakladığı maskeleri kırılmıştı ve şuan bütün acısıyla karşımdaydı.

Sesli bir nefes bıraktığımda olan şeyleri anlamlandıramıyordum. Bu garip tesadüf kafamı allak bullak etmişti ve onun yıkılmış bakan gözleri buna yardımcı olmuyordu.

" Senin-.. ne işin var burada? Beni mi takip ettin?" Deyip gerçekliğini öfkeli maskesinin altına gizledi yeniden.

Göz kapaklarım titrerken yutkundum ve yavaşça şaşkınlıktan çıkmaya başladım.

Onun bu saçma sorusuna kızmayacaktım çünkü ben olsam bende öyle düşünürdüm. Sarsak bir şekilde adımladım ona doğru. Neler oluyordu bilmiyorum ama burada olması garipti.

Babamla ve.. -sanırım.- annesinin külleri arasında sadece iki tane boşluk vardı. O hala annesinin küllerinin bulunduğu bölmenin önünde dururken bende babamınkisinin önüne geldim.

" Sana diyorum-"

" Babam burada uyuyor.." diye mırıldandığımda camdan görünen ikimizin fotoğrafına baktım. " Külleri burada Jungkook."

Bakışlarım ona döndüğünde anlayamamış bir şekilde kaşlarını kaldırdı. Büyük bir şaşkınlık kahverengilerine yayılırken donmuştu.

" Sen-.." konuşamayıp sustuğunda en az bende onun kadar şaşkındım. Jungkook hızla yanıma gelip babamın olduğu cam bölmeye bakarken kaşlarını çattı.

Pekala.. tamam bende şaşırmıştım ama fazla bir şaşkınlık değil miydi bu? Altı üstü sadece aynı gün ziyaretlere gelmiştik. Tabi benim farkım bugün babamın ölüm yıldönümü olmasıydı.

Jungkook babamla olan resmimize bakarken elini başına koydu. Nefesleri sıklaşırken bana baktı anlayamadığım bir ifadeyle.

" Taehyung.. Baban hangi yılda öldü?"

Sorduğu soruyla duraksadım. Ne?

Bu soru da neydi böyle?

" Anlamadım. Bunu neden soruyorsun-"