Save Me | TAEKOOK |

|Yalancının yarattığı kalopsia|

İyi okumalar 🖤

______________
Jungkook..

İntikam..

Bu duygu kişiden kişiye değişen bir ateş parçasıydı. Bir dönem noktası ve tercihti.

Bazılarına göre intikam görmezden gelip unutmakken bazılarına göre ise gülüp geçmekti.

Bana göre ise bu korkaklıktan başka bir şey değildi. Acizlik ve yaşananlara sırt çevirmekti. Çünkü biz bu hayata başkaları hayatımızı mahvetsin diye gelmemiştik. Bunlar karşısında susup kabullenmek için gelmemiştik. Yiyip içip gezmek gibi basit şeyler içinde gelmemiştik.

Biz bu dünyaya sadece yaşamak için gelmiştik.

Ama maalesef ki insan oğlu çok bencildi. Kendi hayatları uğruna başka güzel hayatları düşünmeden yakabiliyordu tek bir  nefeste.

Ve babam benimkini yakıp kül etmişti geriye iyiye dair hiç bir şey bırakmayana dek..

Gözlerimin önünde bütün bir hayatımı mahvetmişti. Bitirmişti ve beni acılarımın tam ortasına bırakıp yanmamı sağlamıştı.

Ben şimdi bu kadar acıya nasıl güleyim? Nasıl hiç bir şey olmamış gibi yoluma devam edip unutayım?

Ben asla yaşanmışlıklara, acılarıma ve duygularıma sırt çeviren birisi olmadım. Olmayacaktım da. Bu yüzden beni içine attığı cehennem kuyusundan ateş olup çıkacaktım karşısına. Ve annemi öldürdüğü gibi, gözümü dahi kırpmadan ateş olup yakacaktım onu. Onu ve bitmek tükenmek bilmeyen iğrenç benliğini..

Kafamı eğip sıcak suyun sırtımdan aşağı aktığını hissederken derin bir nefes alıp verdim ve suyu kapattım yavaşça. Duş kabininden çıkıp havluyu alarak üzerimi kuruladıktan sonra belime bağlayıp saçlarımı karıştırdım.

Küçük havluyla saçlarımı kurulayarak kapıyı açıp dışarı çıktım. Bakışlarım yatakta uzanan ona kaydığında bakışlarının dalgın olduğunu görmüştüm. Çıktığımı bile duymamış gibi duruyordu.

Hafifçe gülümseyip yatağa doğru ilerledim. Yatağa oturduğumda hafifçe irkilip bana baktı. Garip bir şaşkınlıkla bana baktığında gülümsedim yine ama yüzünün rengi atmış olduğunu görmemle dudaklarımdaki gülümseme anında kaybolmuştu.

" Tae iyi misin? Sorun nedir?"

Gözleri yüzümde dolaşırken sanki ilk kez beni görüyormuş gibiydi ve bilmiyorum ama.. Gerçekten garipti.

" Hasta falan mısın?" Deyip elimi alnına koyduğumda bir şeyinin olmadığını fark ettim. Elimi tutup alnından yavaşça çekti ve doğrularak elimi bıraktı.

" Ben.. iyiyim. Sorun yok." Derken duraksadım. Çünkü emin olamıyordum. Yağmurun altında çok fazla kalmamıştık ama bünyesi hassastı ve hasta olabilirdi.

" Emin misin? Rengin atmış gibi-"

" Sadece başım ağrıyor Jungkook."

Derin bir nefes verip kaşlarımı çattım kendi kendime. Ne diye yağmurun altında kalmak için teklif etmiştim ki?

" Bekle beni. Senin için ilaç alıp geleceğim." Derken yataktan kalktım.