Section F ( BOOK 1, COMPLETED)

Chapter 39

Ruki's POV:)
Nagpunta naman ako sa bar dahil napag desisyonan kong uminom. I have never done this for a very long time pero hindi na siguro importante yun. Mababawasan naman siguro ang lungkot ko kapag ginawa ko to. Kailangan ko si Ziah pero hindi ko alam kung babalik pa siya.

Matt owns this bar so hindi ko na kailangan mag bayad. Dito kami laging tumatambay ng Section F pero hindi kami umiinom. Para sa amin, hindi ito isang lugar para sa inuman. Tambayan lang ang turing namin dito. We never really liked alcohol so we never really drank anything.

Hindi kami katulad ng ibang mga kasing edad namin. We have never been drunk. We never smoked. Eto yung kauna-unahang beses na iinom ako ng alak. Hindi pala siya masarap pero gusto ko lang talagang makalimot ngayon. Gusto ko siyang makita ulit.

Hindi na ako sanay na uuwi sa bahay nang wala siya doon. Pinatuloy ko siya sa bahay ko kasi gusto ko siyang makasama. Ayoko siyang mahirapan. Lagi ko din siyang sinusundan para walang mangyari sa kanyang masama.

Para akong stalker no? Hindi ko manlang na-explain sa kanya yung mga nangyayari. Hindi ko manlang nasabi sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Akala niya hanggang ngayon mahal ko pa rin si Marielle pero hindi. Gusto ko lang naman siyang protektahan e pero ngayon, wala nang point.

"Bro, mukha ka nang lasing." Sabi ni Matt

Hindi ko alam kung anong itsura ko kapag lasing pero siguro namumula na ang mga tenga ko. Siguro nga lasing na ko. Hindi ko alam. Wala na akong pake. Diba dapat pag umiinom ka, nakakalimot ka? Bakit parang mas lalo ko siyang naalala?

Bakit parang iba yung epekto sa akin ng alak? Sabi ng iba, makakalimot ka daw ng isang araw. Bakit parang baliktad ang nangyayari sa akin?

"Bro, umuwi ka na habang kaya mo pa." Sabi ni Matt

"Bakit ka ba nandito? Hindi ka naman nagpupunta dito ah. Umiinom ka din? May problema ka din bang gustong kalimutan, Matt?" Tanong ko

"Nasasaktan din naman kami sa pagalis ni Ziah. Wala manlang sa amin ang nakapigil sa kanya." Sagot ni Matt

Akala ko ako lang ang nasasaktan sa pagalis ni Ziah pero nakalimutan ko, may mga kaibigan din pala siya sa Section F. Ngayon lang kami uminom ng ganito ni Matt.

"Akala ko, ako lang ang nasasaktan." Sabi ko

Tinapik niya ko sa balikan bago siya umupo sa tabi ko. Hindi talaga kami naguusap ni Matt masyado. Ang mga taong kinakausap ko lang sa Section F ay si Jin, Viel at Dia. Masyado siguro ako naging tahimik.

"Mahal din namin siya, Ruki. Bilang isang kaibigan. Masakit para sa akin yung panoorin siyang umalis ng ganon na lang. Napasaya niya rin ako, Ruki. Kahit saglit lang. She made me really happy. Hindi ko naman in-expect na possible palang umalis siya. Eto ang kauna-unahang araw na iinom ako pero ito na rin ang huli. Para sa kanya. Sana maging masaya na siya kasama si Damon. Kailangan ko nang umalis, bro. See you."  Sabi ni Matt bago naglakad paalis

He's right. Ziah was the one who made us really happy dahil sa kanya, nagawa kong maging masaya. I've never really been this happy. Nagpapasalamat ako kasi dumating siya sa buhay ko.

Tumayo na ako mula sa kinauupuan ko at lumabas na ng bar. Nakita ko naman si Marielle na nandoon kaya nagmadali akong lumakad palayo. Ayokong makita nang makita yung mukha niya. Kasalanan niya kung bakit umalis si Ziah.

May nakita naman akong bridge. Kailangan kong umakyat doon para makatawid. Hindi ko narealize na umiiyak na pala ako. Nagulat naman ako ng may biglang humawak sa kamay ko.

Alam kong si Marielle yun, agad ko namang tinanggal yung pagkakahawak niya sa kamay ko.

"What's wrong with you?! Lasing ka na. Kailangan mo nang umuwi, Ruki. Ihahatid na kita." Sabi ni Marielle

Hahawakan niya na ulit sana yung kamay ko pero bigla akong umiwas.

"What's wrong with me? Yung talaga yung gusto mong tanungin sa akin?! Ikaw! Ikaw ang problema ko! Nang dahil sayo, umalis si Ziah. Siya na lang yung natitira kong kasiyahan pero bakit ganon bumalik ka pa? Umalis ka na sa buhay ko diba? Sana hindi ka na bumalik. Wala ka nang ibang nagawa para sa akin kundi sirain ang buhay ko." Sabi ko

Sobrang sakit. Ngayon ko lang nagawang sumigaw sa isang babae. Para kay Ziah gagawin ko ang lahat. Even if I have to bend my morals.

"Bakit nandito naman ako ngayon ah! Bakit siya na lang ang palagi mong nakikita?! Mahal naman kita ah! Mas higit pa nga sa pagmamahal na binibigay niya sayo e." Sigaw ni Marielle

Hindi niya ba naiintindihan yung salitang 'let go'? Kailangan niya na kong pakawalan. Hindi na siya ang mahal ko.

"Gusto kita dati, Marielle. Hindi lang pala gusto. Mahal kita dati. Sinasabi mo sa akin ngayon na mahal mo ko. You don't do this to people you love. Sinakripisyo ni Ziah ang kasiyahan niya para sayo dahil akala niya ikaw pa rin ang mahal ko. Oo, masaya ka pero paano naman ako? Hindi ako masaya. Siya lang ang taong nagpapasaya sa akin, Marielle. Minahal kita noon pero tapos na yun. Sana naman maintindihan mo. Nasasaktan din naman ako. Ngayong wala na siya sa buhay ko, masaya ka na ba? Pagod na ako, Marielle. Pwede bang patayin mo na lang ako? Noong umalis siya para na rin akong namatay. Sana ito na ang huling araw na makikita kita, Marielle. Kahit anong gawin mo, hinding hindi kita pakakasalan. Siya lang ang mahal ko. Hihintayin ko siya." Sabi ko bago ako naglakad paalis

Siguro nga mahal ko na talaga si Ziah. Handa akong ibigay sa kanya lahat ng pwede kong ibigay. Hindi ko alam kung bakit ang tanga tanga ko. Nagawa ko pa siyang saktan.

Minahal ko naman talaga si Marielle e. Sana pala hindi na lang siya yung una kong minahal. Sana pala si Ziah na lang yung una kong nakilala para hindi na ako nasasaktan ng ganito. Bakit ko nga ba minahal si Marielle? Siguro dahil nagandahan ako sa kanya ng sobra noon. Siguro dahil nababaitan din ako sa kanya noon.

Dati hindi siya ganito. Wala siyang ganitong attitude pero lahat naman kasi ng tao nagbabago. Hihintayin ko si Ziah hanggang kaya ko.

——— TO BE CONTINUED ———
hi!
the first book is almost over. thank you for supporting this story! i hope that you enjoyed reading this chapter!

thanks,
X