Badboy's Kid [Part 1]

- 35 -

POV Emily

"Ik hou van Emily." Zegt hij me starend in mijn ogen. Om één if andere reden kan ik niet wegkijken, het lijkt wel alsof zijn ogen me in zijn macht hebben.

Maar dan wordt ik teruggetrokken naar de realiteit doordat het groepjes jongens hun ingehouden adem uitblaast. Dit zegt hij vanwege het contract, hij liegt. Jason doet niet aan relaties, dat heeft hij me zelf gezegd.

Ik zie de camera op ons gericht en ik ga nu echt niet zeggen wat ik voor hem voel. Voel ik überhaupt iets voor hem? Ik ga mezelf niet voor schut zetten, want als dit allemaal ooit uitkomt kan iedereen dit zien.

"Ik weet niet wat ik nu moet zeggen." Fluister ik. Hij pakt mijn handen vast en zegt: "je zou kunnen zeggen dat je ook van mij houdt." Hij haalt een plukje haar uit mijn gezicht en staart me aan. Het lijkt wel alsof ik een sprankje hoop in zijn ogen zie, maar dat zal wel niets betekenen.

"Ik hou van je." Zeg ik maar om me aan het contract te houden. Als ik nu zeg dat ik niet van hem houdt, is heel het plan van zijn vader mislukt. Maar zo te zien ziet Jason meteen dat ik het niet vanuit mijn hart zeg, want hij slaat zijn ogen neer.

Toch drukt Jason zijn lippen op die van mij. Vlinders vormen zich weer in mijn buik als hij me dicht tegen hem aantrekt. "Ik hou echt van je." Fluistert hij, niemand die dit gehoord zou kunnen hebben dan ik. Meen hij hij het dus wel? Weer voel ik zijn zachte, naar sigaretten smakende lippen.

"Mama papa kussen!" Roept Luke terwijl hij mij aan mijn shirt trekt. Ik haal mijn lippen van die van hem en kijk naar het kleine jongetje. "Hey kleine man." Ik til hem op en tik hem op zijn kleine neusje.

"Ik wil glijbaan!" Roept hij wijzend naar de glijbaan. Samen met Luke loop ik erheen, Jason achterlatend bij het groepje jongens.

Na een aantal keer van de glijbaan geglijden te zijn met Luke voel ik een warme hand op mijn schouder. "Emily, kunnen we even praten?" Ik sta op en staar recht in zijn ogen. "Maar ik wik je eerst wat vragen." Zeg ik hem. Hier komt het.

"Meende je wat je zei of was het vanwege het contract?" Vraag ik hem dan. Hij bijt op zijn lip en krabt dan wat ongemakkelijk op zijn achterhoofd. "Ik denk dat ik het meen." Zegt hij wat twijfelend.

"Luister, ik heb ooit van iemand gehouden, echt heel veel. Maar zij pleegde zelfmoord. Ik had mezelf gezworen dat ik nooit meer diezelfde gevoelens voor iemand zou voelen." We gaan zitten op het bankje naast de glijbaan en ik luister aandachtig naar zijn woorden.

"Maar toen kwam Luke in mijn leven." Trots kijkt hij naar het jongetje dat weer van de glijbaan probeert te glijden. "En jij."

"Ik heb het geprobeerd weg te duwen, maar ik kan het niet." Gaat hij verder, wat hij daarna zou gaan zeggen, weet ik niet. Ik druk namelijk mijn lippen op die van hem en haal mijn hand door zijn haar.

"Ik ook van jou." Zeg ik snel waarna onze lippen weer op die van elkaar landen. "Echt waar?" Ik knik als antwoord.

"Ik wil niet dat je iets doet wat je niet wilt." Weer druk ik kort mijn lippen op die van hem. "Dat doe ik niet." Fluister ik. Onze voorhoofden leunen tegen elkaar en Jason heeft een grote glimlach op zijn gezicht.

"Papa mama kijk! Vroem auto!" Roept Luke vanaf de kleine wipwap dat lijkt op een auto. "Ja, mooie auto." Zegt Jason afgeleid. Zijn gedachten zijn waarschijnlijk bij mij, en mijn lippen. Zijn ogen zijn daar in ieder geval wel.

Dan komt Lars aangelopen die zijn zoon een schouderklopje geeft. "Goed gespeeld zoon. Dat zijn een paar mooie foto's."

"Pap, ik hou echt van haar."

Hij meent het.