Badboy's Kid [Part 1]

- 44 -

POV Jason

Twee weken later is het zover: de rechtszaak is begonnen.

"We zijn hier bijeengekomen om de heer J. Bennet schuldig of onschuldig te pleiten aan het extra geld betalen voor het versnelt adopteren voor een kind." De hele zaal lijkt mij aan te kijken.

Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest als nu. Ze kunnen mij mijn zoontje nog steeds afpakken. Ik heb al eens eerder een rechtspraak gehad over Luke, maar dat kwam door mijn vader. Hij wou de voogdij opgeven, maar nu vechten we ervoor en dat is nog enger.

Mijn advocaat gaat tegen alle argumenten in en weet precies wat hij moet zeggen. Ik daarentegen ben stil en kijk achterom. Mijn meisje en mijn zoontje zitten daar samen. Emily lacht even en het stelt me gerust. Dan focus ik me weer op de rechter.

"Ik roep op, mevrouw E. van Noort." Emily kijkt me angstig aan, maar loopt dan naar voren. "Zweert u de waarheid te vertellen en niets anders dan de waarheid?" Haar rechterhand ligt op haar borst en haar linkerhand heeft ze in de licht gestoken terwijl ze het tweeletterige-woord uitspreekt.

"Klopt het dat u inwonend bent bij de familie Bennet." Ze antwoordt met 'ja'. "Zorgt u voor Luke?" Weer antwoordt ze met een 'ja', maar achtervolgend zegt ze dat ook mijn familie en ik voor hem zorgen. "Zorgt Jason goed voor Luke?" Ze antwoordt meteen met een 'ja'.

"Natuurlijk is hij nog jong en hij had geen extra geld moeten neerleggen om het proces te versnellen," vertelt ze de rechter, "maar Jason houdt echt heel veel van Luke. Hij zorgt enorm goed voor hem en doet er alles aan om hem op zijn gemak te stellen. Toen ik Luke net leerde kennen, was hij erg bang voor alles en iedereen. Luke vertrouwde alleen Jason, verder niemand. En kijk hem nu eens." Ze wijst naar Luke. "Hij zit naast Jason's vader, maar ook naast een wildvreemde. Ziet hij er bang uit volgens u?" Ze kijkt de rechter aan. "Bedankt mevrouw E. van Noort. U mag weer gaan zitten."

"Ik pleit de heer J. Bennet schuldig aan het extra betalen van het weeshuis waardoor het proces versnelt werd, maar het kind mag bij hem blijven. Hij zal een taakstraf van tachtig uur krijgen." Dan tikt hij met een hamer op de tafel.

Mijn advocaat en ik staan op. Hij wil me een hand geven, maar ik geef hem een knuffel. "Bedankt."