Badboy's Kid [Part 1]

- 50 -

POV Jason

Ik zie Emily's prachtige, bruine ogen over de letters glijden. Ze leest de brief van Cindy, mijn grootste geheim en dierbaarste bezit, doorgrondig door.

Na het lezen geeft ze de brief weer aan mij terug. "Ze was zwanger?" Vraagt ze voorzichtig.

Ik knik en staar naar de brief. "Ik hoorde dat ze haar kind heeft afgegeven ter adoptie op de dag dat ze zelfmoord heeft gepleegd."

"Maar ik snap iets niet." Zegt ze zachtjes. "Er staat dat jij he wist van de baby. Heb je haar echt in de steek gelaten?" Ik schud mijn hoofd meteen. "Nee ik wist het echt niet. Haar vader is nooit naar me toegekomen, dat heeft hij haar vast vertelt." Zegt ik, één van mijn tranen landt op de brief.

"Luke is jouw kind, of niet soms?" Vraagt ze me. "Het zou heel goed zo kunnen zijn. Ze hebben me net de zijn dossier doorgestuurd via de mail en de beschrijving van Luke's moeder komt precies overeen met die van Cindy. Beide hebben dezelfde sterfdatum, het kan bijna niet anders."

"Wist je dat Luke in dat weeshuis zat toen je de uitdaging aanging?" Vraagt ze me nadat ze even de tijd had genomen om te denken.

"Nee, het was puur toeval. Toen ik de brief kreeg, ben ik naar het weeshuis gegaan, maar ze zeiden me dat er geen kindje was binnengebracht. Nu weet ik dat dat een leugen was. Ik denk dat Cindy's vader ze omgekocht heeft om dat te zeggen, maar dat weet ik niet zeker."

Emily zucht een keer diep uit. "Dus je bent echt vader?" Ik knik. "Ja, ik denk het." Ik wil haar hand vastpakken, maar die trekt ze meteen terug. "Ben ik daarom nog hier?" Haar ogen vullen zich met tranen en mijn hart breekt in ontelbaar stukjes.

"Wat bedoel je?" Vraag ik haar niet-begrijpend. "Je zoekt alleen maar een moeder voor Luke, of niet soms?" Ik schud snel mijn hoofd. Is dat wat ze denkt?

"Nee Emily, zo zit het niet. Ik vind je echt heel leuk." Ik wil mijn lippen op die van haar drukken, maar ze draait haar hoofd de andere kant op.

"Ik wil even alleen zijn." Met die woorden verlaat ze mijn kamer.