Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
─── ･ ｡ﾟ☆: *.☆ .* :☆ﾟ. ───
— Zwalniam cię!
— Nie trzeba, sam odejdę —Trzasnął drzwiami, nie oglądając się za siebie nawet raz.
Właśnie Jongin został pozbawiony pracy. Po pięciu latach użerania się z piekielnym szefem i znoszeniu jego uwag, postanowił w końcu coś z tym zrobić.
Nie uśmiechało mu się pół dnia przesiedzieć w sklepie z ubraniami jako sprzedawca.
Było to niezbyt aspirujące jak na niego zajęcie, w dodatku mało płatne.
Pracował tam tylko i wyłącznie z przyzwyczajenia.
Więc, gdy tylko szef po raz kolejny wytknął mu, jakim nierobem jest, stwierdził, że nic go tu nie trzyma.
Jest dużo ofert pracy, tym bardziej lepiej płatnych.
Z drugiej strony jego szef mógł mieć rację, gdyż Jongin często się spóźniał i imprezował.
Nie przykładał się do swoich obowiązków i często się obijał.
Może zbytnio flirtował z klientkami i pozwalał sobie na za dużo.
Ale i tak był zdania, że to wszystko było i tak winą jego byłego, zresztą już szefa.
Nie był skłonny do przyznawania się do błędów, więc starał się znajdować sobie wymówki, co do każdej z sytuacji.
Idąc ulicami miasta, z wielkim uśmiechem na twarzy postanowił zadzwonić do swojego przyjaciela, by pochwalić się tak ważną dla niego decyzją w jego dwudziestu trzy letnim życiu.
Na szczęście, odebrał po dwóch sygnałach.
— Halo, Baekhyun? Słuchaj, muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego.
