jealous || myg√

nineteen: where?

Οι μέρες πέρασαν κάπως βασανιστικά για τον Yoongi μέχρι να πάρει το εξιτήριο από το νοσοκομείο και να επιστρέψει σπίτι του. Μέχρι να βγάλουν το πόδι του από αυτό το πράγμα που το έκανε να κρέμεται και να του δώσουν τις πατερίτσες παραχωρώντας του επιτέλους την ελευθερία του, η Hyerin δεν τον επισκέφτηκε ξανά. Αυτός περίμενε την κάθε μέρα που περνούσε πως κάποια στιγμή η πόρτα θα άνοιγε και θα στεκόταν σε εκείνο το σημείο η Hyerin.

Αλλά δεν συνέβη τίποτα ανάλογο τις μέρες αυτές. Όλο περίμενε και περίμενε, ώσπου έφτασε η τελευταία μέρα και συνειδητοποίησε απελπισμένος πως δεν είχε σκοπό να έρθει.

Αφετέρου, η Hyerin καθόταν στο σπίτι της σκεπτόμενη τι θα έκανε. Δεν ένιωθε άνετα μπροστά του και αυτό ήταν ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί άμεσα καθώς όχι μόνο θα επισκεπτόταν τον Yoongi στο σπίτι του, αλλά και κάποια στιγμή το αγόρι θα επέστρεφε στο σχολείο έπειτα από πλήρης ανάρρωση και σίγουρα θα ζητούσε εξηγήσεις. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα καθόταν στο σπίτι του πολλές ώρες κιόλας, οπότε αυτό σήμαινε πως θα περνούσε τον περισσότερο χρόνο της μαζί του.

Τι θα έκαναν τόσες ώρες μαζί;

Φοβόταν πως ο Yoongi θα έφερνε πάλι στην επιφάνεια αυτό το θέμα, το οποίο μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων θα την έκανε να ξεχάσει πως να συμπεριφερθεί σωστά σε μία τέτοιου είδους κατάσταση. Όλο αυτό την έφερνε σε αμήχανη θέση, όποτε το σκεφτόταν.

Έπρεπε να μάθει να αντιμετωπίζει όμως τα πράγματα έτσι όπως ήταν και αυτό έπρεπε να γίνει άμεσα.

«Hyerin!»φώναξε η μαμά της Hyerin τη κοπέλα για να την ακούσει κάνοντάς τη να τιναχτεί από την τρομάρα που πήρε από την φωνή της, διότι φορούσε τα ακουστικά της και η μουσική βρισκόταν στη διαπασών, οπότε λογικό να μην άκουγε τίποτα από όσα της έλεγε.

Εδώ και πόση ώρα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και απλώς κοιτούσε τον τοίχο δίπλα της έχοντας στο μυαλό της διάφορα πράγματα.

Όπως τον Yoongi ;))

«Τι θέλεις;»ρώτησε ενοχλημένη βγάζοντας το ένα ακουστικό απ’το αφτί της.

«Σήκω!»διέταξε η μαμά της και η κοπέλα την κοίταξε παράξενα.

«Γιατί;»ζήτησε να μάθει, με μία δόση παραπόνου να πλημμυρίζει τη φωνή της.

«ΔΕΝ ΕΊΠΑΜΕ ΌΤΙ ΘΑ ΠΑΣ ΣΤΟΝ YOONGI ΣΉΜΕΡΑ;»της υπενθύμισε κάπως φωναχτά και η κοπέλα δυσανασχέτησε κοιτώντας απαυδισμένη το ταβάνι του δωματίου της.