jealous || myg√

twenty five: studying at home

«Εσύ κλείσε.»

«Όχι, εσύ κλείσε πρώτη.»

«Όχι, εσύ να κλείσεις.»

«Μαζί.»

«Έλεος, γιατί κάνουμε σαν τα χαζά τα ζευγαράκια που μαλώνουν ακόμα και για το ποιος θα τερματίσει πρώτος την κλήση;;»

«Δεν είμαστε χαζό ζευγαράκι!»φώναξε ο Yoongi από την άλλη γραμμή καθώς μία δόση παραπόνου συνόδευε τη φωνή του. Για την ακρίβεια, ακουγόταν περισσότερο σαν ένα 5χρονο παιδί που είχε πεισμώσει με τους γονείς του επειδή δεν του έπαιρναν παγωτό.

«Καλά, ό,τι πεις…»αποφάνθηκε η Hyerin κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του δωματίου της.

Ήταν η τελευταία μέρα που ο Yoongi καθόταν στο σπίτι του και την επόμενη θα πήγαινε κανονικά στο σχολείο. Αλλά δεν της άρεσε αυτό. Χαιρόταν κάθε φορά που πήγαινε στο σπίτι του και περνούσαν χρόνο μαζί χωρίς να είναι ο Yoongi απασχολημένος με μαθήματα ή κάποια άλλη εργασία. Ενθουσιαζόταν κάθε φορά που πήγαιναν κάπου μαζί, οι δύο τους. Της άρεσε να τον προσέχει, να τον περιποιείται και να είναι συνεχώς μαζί του για να τον βοηθάει. Και μόνο που έκανε αυτό της αρκούσε.

Στη σκέψη όμως ότι κάποια μέρα ο Yoongi θα αναρρώσει και θα επιστρέψει αναγκαστικά στο σχολείο την έκανε να λυπάται. Θα είχαν άραγε χρόνο να περνάνε οι δύο τους; Ή θα συνέβαινε το αντίθετο και σιγά – σιγά θα άρχιζαν να απομακρύνονται όπως του είχε αναφέρει η Hyerin έξω από το σινεμά όταν εξέφρασαν τα συναισθήματά τους;

"Θα καθόμαστε και θα κοιταζόμαστε μέχρι τελικά να απομακρυνθούμε και οι δύο και στο τέλος να μην με ξαναδείς ποτέ;"

Αυτή η σκέψη έπαιζε συνεχώς μέσα στο μυαλό του Yoongi και τον ανησυχούσε. Μακάρι να μην την έχανε ποτέ, μακάρι να μην στέκονταν τα μαθήματα ως εμπόδιο ανάμεσά τους, μακάρι να μπορούσαν να ζήσουν μαζί χωρίς κανέναν και τίποτα να τους απωθεί και να τους απομακρύνει.

«Τέλος πάντων. Μην ξεχάσεις σήμερα. Στις 5 σπίτι μου.»του υπενθύμισε και αυτός χαμογέλασε λες και βρισκόταν μπροστά της για τον δει να χαμογελάει.

«Εντάξει. Θα τα πούμε εκεί.»

«Θα τα πούμε.»επανέλαβε η Hyerin και χαμογέλασε κάπως ντροπαλά στην σκέψη πως το απόγευμα θα ερχόταν στο σπίτι της για διαβάσουν μαζί.

«Δεν μπορώ να περιμένω…»

«Εγώ να δεις.»γέλασε εκείνη και έπειτα από ένα ‘Αντίο’ τερμάτισαν τη κλήση.