ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR!
Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle.
İnstagram: https://www...
Sınırlama koymaya karar verdim. :D Kötü yazar olmaya karar verdim, hayalet okuyucuları içimize katmaya karar verdim ♥♥♥
190 oy ve 150 yorum ile haftaya yeni bölüm gelecek :D Haftaya kadar 190 oy olmazsa :( gecikecek bölüm. Yorumları da tek kişi yapmasın yakarııım :D ♥
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Demir'in Anlatımı
Sıkıcı ve gereksiz gürültüler ile olan toplantıdan çıkalı yirmi dakika oluyordu. Saatime baktığımda iş saatinin bitmesine iki saat olduğunu gördüm. Bu trafikte eğer iş yerine ulaşabilirsem yarım bıraktığım çalışmamı tamamlayabilirdim.
Yarım bırakılan işleri sevmezdim, çünkü ertesi sabah olduğunda dün ki sıkıcı işleri yeniden gözden geçirmek ile uğraşmaktan hoşlanmıyordum.
Kitlenen trafiğin arasında kalmıştım, gıdım gıdım gidiyordum ve sabrım taşıyordu. İşe daha uzun yoldan gidecektim ama en azından bu trafiği çekmeyecektim. Arabamı başka bir caddeye doğru kırdığımda gözüme çarpan kitap evi ile durdum. Boşlukta duran yere arabayı park edip indim ve kitap evine girdim.
Burnuma buram buram kitap kokuları geliyordu, Asya'nın en sevdiği şair olan Atilla İlhan'ın bir kitabını alacaktım. Ona sandığımdan daha da ağır konuşmuştum. Yaşanan olayları düşünmemeye çalışıp kitapçıda gezinmeye başladım.
Atilla İlhan'ın 'sana mecburum' adlı şiir kitabını elime aldım. Hatırladığım kadarıyla Asya'nın kitaplığında böyle bir kitap yoktu. Başka kitaplara bakarak ilerliyordum.
Omzuma dokunan el ile geriye döndüğümde çığlık maskesini gördüm irileşen gözlerim ile korkuyla geri adım attım. Sırtım kitaplara çarptığında raf sallandı ve tüm kitaplar başıma düşmeye başladı.
Çığlık maskesini takan kişi gür kahkahalar atıp yırtılırcasına gülerken öfkeyle burnumdan soludum ve maskeyi tutup çıkarttım.
Ömer!
Çalışanlar yanımıza geldiğinde yerdeki kitaplara bakıp yüzlerini buruşturdular.
"Siz iyi misiniz?" diye sorulduğunda öfkeden çılgına dönmüş durumdaydım.
"Ben iyiyim ama bu arkadaş birazdan ölecek." dedim burnumdan öfkeyle solarken, çalışanlar yerde ki kitapları alırken daha rahat toplamaları için bir iki adım atıp Ömer'e yaklaştım ve sert ensesinden tuttum ama Ömer umursamadan gülmeye devam ediyordu.
"Senin yüzünden insanlara iş çıkarttık ayrıca birkaç kitabı da ezdim. Çıkart ve parasını ver."
Ömer kahkahasını dindirmedi ve cebinden parayı çıkartıp çalışana uzattı.
Asya için alacağım kitabı başka bir yere koyup Ömer'i sürükleyerek kitapçıdan çıkarttım, kapının önüne geldiğimizde sertçe ittim.
