ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR!
Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle.
İnstagram: https://www...
Bölüm ithafı yapamıyorum çünkü telefonum garantide, buradan da yorumlara bakmak ve bulmak baya bir zor, sonra ki bölüm için ithaflar gelecektir. ♥♥️
Satır arası yorumlar çok değerli ve kitap hakkında düşüncelerinizde öyle ♥
315 OY VE 385 YORUM İLE YB GELECEK
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Beren'in Anlatımı
Demir yatağa oturduğunda, "Sana halamı bu eve sokmak istemediğimi söylemiştim Beren. Yine senin canını sıktı, değil mi?" diyerek bana baktığında başımı iki yana salladım.
"Sandığın kadar kötü olmadı. Onun hakkından gelebiliyorum." diyerek ben de Demir'in hemen yanına oturdum. "Ama yarın ki o yemeğe gitmeliyiz." dedim.
"Hayır!"
"Nedenmiş o?"
"Canımız sıkılsın istemiyorum. Eniştem ve halamın şirketinden bir sürü gereksiz insan da olacak güya ailesi yerine koyuyormuş, boş..."
Çatılan kaşlarım ile, "Gideceğiz." dedim.
Demir de kaşlarını çatıp, "Neden?" diye sordu. "Neden huzurlu evimizde oturmak varken o mide bulandırıcı yerde olmak zorundayız?"
"Çünkü oraya en son Rojda da katıldı Demir ve sizin fotoğraflarınız çekildi hatırlıyor olmalısın..."
"Beren..." dedi Demir kaşlarını havaya kaldırıp gözlerini devirdi, "Bu konuyu aştığımızı sanıyordum."
"Sadece o gün seni çok kıskanmıştım. Onun yerinde ben olmalıyım diye düşünmüştüm, hala da öyle düşünüyorum."
Ayağa kalkıp yatağın diğer ucuna doğru yürüdüm ve Demir'e sırtımı dönerek yatağa uzandım.
Işıklar kapandığında Demir de yatağa girmişti. Eliyle belimi kavradı ve beni kendisine çekerek, "Bu yatağa dargın girmek ve birbirimize sırtımızı dönerek uyumayı alışkanlık haline getirmek istemiyorum. Bu yüzden ne yaşarsak yaşayalım bu yatakta bana sırtını dönme, anladın mı?"
Mahcup bir şekilde dudaklarımı emip başımı olumlu anlamda salladım ve üzgünce, "Sadece ben de senin ailenle o yemekte bir fotoğrafım olsun istiyorum. Sadece iki saat dururuz." dediğimde Demir sesli bir şekilde yutkundu.
"Tamam, senin için buna katlana bilirim."
"Öyle söyleme Demir. Onlar senin akraban, ailenden kalan tek kişiler. Sadece beni pek sevmiyorlar. Evet zamanında Asya'yı senden almaya çalıştılar ama şimdi bunu yapamazlar ve onlar hatalarının farkında. Yaptıklarını unut demiyorum ama onlara arkanı dönemezsin, seni seviyorlar. Anlıyor musun?"
"Neden bu kadar iyisin." dediğinde omuz silktim.
"Kötü olunca elime ne geçecek?"
Demir başını omzuma gömüp, "Seni seviyorum." diye mırıldandı.
