ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR!
Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle.
İnstagram: https://www...
Bir kaç gündür bilgisayarım ile ilgili büyük bir sıkıntı yaşadığım için bölüm geç geldi. Saatlerce yazdığım yazıların hepsi silindi. Bu silinme bir değil üç defa aynı şeyi yaşadığım için bu bölümü üç defa yeniden tekrar tekrar yazdım. Uzun tutmaya çalıştım umarım beğenirsiniz ♥
Bu arada final haftam yaklaşıyor, derslerim çok ama çok ağır ve kaldığım bir çok ders var. Bu yüzden onların üzerinde durmam lazım. YB atmayı ben de sizin kadar çok istiyorum ama üniversitede ilk senem ve sizden biraz anlayış, en çok ta destek bekliyorum ♥ Lütfen beklemede kalın hikayemi okumayı kesmeyin :( Oy ve yorumlar benim için altın değerinde, bu zor süreçte desteğiniz çok ama çook önemli ♥
375 oy ve 375 yorum ile YB gelecek inşalaah ♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beren'in Anlatımı
"Tamamen üç aylık olmuş ufaklık." dedi Jale Hanım gülümseyen gözleri ile bana bakıyordu. Karnımda ki silmem için elime peçeteyi uzattı.
Merakla,"Cinsiyetini ne zaman öğrenebiliriz?" diye sordum.
"Dördüncü ayda öğreneceğiz."
Karnımda ki jeli silerken Demir de bana yardım ediyordu. Ondan güç alarak uzandığım yerden rahatça doğruldum, "Bunu öğrenmek için can atıyorum." diye itiraf ettim.
Demir geniş gülümsemesini daha da yayarak, "Ben de." diye iç çekti. "Günler git gide yavaşlıyor sanki. Bu beklemeler beni benden alıyor."
"Sadece sabırlı olun." dedi Jale Hanım eşyalarını toparlarken, "Ve stresten uzak dur Beren." diye yeniden uyardı.
Jale Hanım ile vedalaşıp hastaneden çıktığımızda Demir belini benim belime atmıştı.
"İki gün sonra da sen gidiyorsun." diye homurdandım, "Kaç hafta kalacaksın?" diye sordum.
"Sadece bir hafta." dedi Demir başımı öperek, "Hemen döneceğim." diye ekledi.
Yüzümü asmamaya çalışarak, "Pekala." diye mırıldandım. Gitmek onun için zordu ve ben de böyle yaparsam, daha da onu zorlayacaktım.
"İş yerinde çok fazla çalışma ve seni yoracak işlerden uzak dur. Neden, Asya ile tatil yapmak için bir yere gitmek istemiyorsun?" diye sordu.
Gözlerimi devirdim bu konuyu kaçıncı tartışmamız hatırlamıyordum bile.
"Uludağ..."
Demir eliyle dudağımı kapatıp susmamı sağladı, "Uludağ dışında başka bir tatil yeri söylemeyeceksin, değil mi?" diye sorduğunda gülerek başımı aşağı yukarı salladım.
"O zaman tatil yok. Unut gitsin. Bu çok riskli."
***
Eve geldiğimizde kendimi direk salonda ki pikenin altına alttım. Burası son günlerde ki favori yerimdi. Burada istediğim her şeyi yapabilirdim, film izlemek, kitap okumak, müzik dinlemek, rahatça uyumak... Sanırım bu saydıklarımdan en güzeli uyumaktı çünkü ciddi anlamda uykusuzluk çekiyordum, ne kadar uyusam da.
