Window Buddy

Chapter 22

Anne's POV

"I know right? Jake, this is such a dream come true!" pagkwe-kwento ko sa harapan niya sa terrace.

"I feel like I wanna get jealous. Kahit babae ang mga yan, you are so inlove with them, damn," sabi niya.

Namula ang mukha ko, tumaas ang kilay at lumabas ang ngiting kilig sa mga labi ko. "Nah. I'll treat them as my sisters. And I'll treat you as my...uhm, boyfriend."

Siya naman ngayon ang nakangiti. "Yeah that's what I like. But remember, I'm your suitor. I wanna do it the right way."

Tumango ako. "But I'll treat you as my boyfriend, so you should treat me as your girlfriend."

Umiling siya. "I'll treat you as my wifey," sabay kindat.

Nanlaki ang mata ko at ramdam ang muling pamumula ng aking pisngi. "Whatever."

"Oh by the way, your finals is near right?" tanong ni Jake. Bakit ba kami nag eenglish? Nag papa-hot lang sakanya yun eh.

"Yeah, this week. So maybe hindi ako makapunta diyan bukas, kasi mag rereview ako."

"Oh okay. It's fine," sabi niya sabay ngiti ng matamis sa akin.

"Take care, okay? Wednesday ang start ng exams namin. So bukas, sa Monday at Tuesday baka 'di ako makapunta."

"Yeah, I promise."

Ngumiti ulit siya, mababanat na ang mukha niya sa pagkaka-ngiti niya. And I know, that I am really falling for this guy.

«—»

"'Nay, I feel like I really fell deep already."

Kakasara ko lang halos ng pinto ng terrace ko nang biglang pumasok si nanay sa kwarto ko. Kaya ito kami, nakaupo sa kama ko.

"Hindi na ako magugulat anak, teenage hearts are very soft and very fragile at the same time. Madali kang mapapamahal, pero mas mabilis kang masasaktan. Ang masasabi ko lang sayo, never forget to love yourself more. It's okay to fall deeply, but never love to the point that you have nothing left for yourself," sabi ni nanay.

To my surprise she was more calm that I anticipated. Ako nga ay halos mabaliw na sa sobrang pagkabigla nang marealize na mahal ko na si Jake.

Hinawakan ni nanay ang aking kanang pisngi. "Never ever love someone more than yourself. 'Cause being inlove is full of uncertainties. Ayokong masaktan ka ng sobra sobra tulad ng sakit na naramdaman ko dati."

Ngumiti ako. "Pangako po."

"Tara baba na at naghihintay si Klye. Malamig na ang pagkain," sabi niya at binaba ang kamay niyang nasa pisngi ko at hinawakan ang aking kamay.

"Hi ate! Ma, sorry po nauna na ko. Medyo gutom po ako eh."

Lumapit si nanay sakanya, "pagod ka? bakit? Sabado ngayon ah?"

Ngumiti si Klye. "Naglaro po ako ng takbuhan. Ginaya ko po yung napanood kong basketball."

Natawa kaming dalawa ni nanay. Hinaplos ni nanay ang buhok ni Klye tsaka sinabi na magpatuloy lang sa pagkain.

Masaya kaming kumain, as usual. Pero ramdam ko na ang antok kaya mabilis kong tinapos ang kinain ko at tsaka nagpaalam sakanila.

Umakyat ako sa kwarto ko at naghugas ng katawan. Nagbihis at humiga sa kama.

Nakakalungkot naman, kung matalino lang ako hindi na ako mag aaral. Pero hindi eh, tsaka finals na rin.

Alam kong malulungkot din si Jake kapag siya ang pinili ko kesa sa sarili ko. Kaya uunahin ko nalang mag aral.