The Billionaire's Adopted

23 Struggle at School

[ALANA]

Pagkatapos ng klase, sinundo na siya ni Roman. Pero dahil kailangan pa ito sa opisina, hinatid lang siya sa bahay. Gabi na itong umuwi at may dalang pagkain para sa kanilang hapunan.

"Kumusta ang first day of class? May naging kaibigan ka na ba?"

"Meron. Si Sarah. Siya mismo ang unang lumapit sa akin at sabi niya na friends na kami."

"That's nice. Only Sarah? Wala ka na bang iba pang bagong kaibigan?"

Hindi siya sigurado kung kaibigan na ba niya ang pinsan nito na si Levi. Magkasama silang tatlo pero ito lang ang may masamang tingin sa kanya.

"Alana?"

"Ah, me-meron pa naman pero mukhang 'di niya ako gusto."

"What? Tell me sino 'yan?"

"Hindi na importante 'yan. Iba na lang ang itanong mo."

"Okay? How about the lessons? May natututunan ka ba?"

"Meron naman pero konti lang. Ang dami nilang sinasabi na hindi ko naman naiintindihan."

"Saan ka ba nahirapan?"

"Um, sa engles?"

"Ah, ganoon ba? Huwag kang mag-alala, tutulungan kita. Baka kukuha ako ng private tutor mo."

"Huwag na. Sabi ni Sarah sa akin tutulungan niya ako sa mga lessons. Ayoko na makaabala pa at 'di ba mahal ang kumuha ng tutor?"

"Wala naman problema kung kukuha tayo ng tutor. Nagaalala din ako sa 'yo dahil hindi ko alam na nahihirapan ka sa mga lessons mo."

Pero, ayaw lang talaga niyang makaabala pa kay Roman.

"Siya nga pala, tinanong ako kung kaano-ano ba kita?"

"Hm? Anong sagot mo?"

"Wala akong naisagot."

"Well, pwede mo naman sabihin na Papa mo or guardian."

"Um, kwento din sa akin na kilala ka daw dito sa siyudad. Na sa'yo daw ang mga malls at kung ano pang negosyo. Totoo ba 'yun? Talaga bang marami kang pera?"

Tinuon nito ang tingin sa pinggan. "Yes, totoo."

"Ga-ganoon ba."

"Negosyo na 'yan ng pamilya ko. Iyan ang trabaho ko ang gumawa ng pera, magpatayo ng mga negosyo para may mautulong sa mga taong nangangailangan ng trabaho. Hindi ako maluho pero kung meron man akong gusto, yun ang maging payapa at walang istorbo sa buhay ko."

"Naging istorbo ba ako sa 'yo?"

"Wha-what?! No!" biglang sagot nito. Nagulat yata ito sa tanong niya. "What I mean is ayokong pine-pressure ako ng ibang tao lalo na ang parents ko. Gusto kasi nila na mangialam sa mga ginagawa ko at personal kong buhay."

"Bakit? Ano bang gusto nila?"

Tumahimik ito ng ilang segundo. "Hi-hindi ko alam paano ko sasabihin sa'yo. Siguro huwag na lang natin itong pagusapan. Sa'yo ang mas importante. Kung ang problema mo papaano sagutin ang mga tanong nila tungkol sa atin dalawa, just tell them na ama mo ako. Dahil sa gusto mo makapag-aral ulit, tinulungan kita at... kinupkop kita para makapagtapos ka sa pagaaral. Um, sige na kumakin ka na para makapagpahinga ka na. May assignment ka bang gagawin?"

"Wala naman."

"Good." Biglang tumunog ang telepono nito. "Sasagutin ko muna ito. Kain ka lang diyan, sa labas muna ako."